سعید محمدی - KUMS
جواد امینی سامان - KUMS
رقیه ماهوتی - KUMS
مریم مردانپور - KUMS
رضا محمدی - KUMS
رسول کاویان نژاد - KUMS

چکیده زمینه و هدف: درد به­عنوان یک احساس ناخوشایند در فرآیندهای تشخیصی و درمانی به­صورت فراوانی گزارش می­شود. یکی از روش­های شایع کاهش درد استفاده از بی­حس کننده­های موضعی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه اثرات تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست با پماد بی­حسی ترکیبی لیدوکائین و پریلوکائین بر روی میزان درد انجام گرفت. مواد و روش­ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در ۲۴۰ بیمار مزمن انسدادی ریوی در بیمارستان امام رضا (ع) شهر کرمانشاه در سال ۱۳۹۹ انجام شد. این بیماران نیازمند سه فرآیند نمونه­گیری خون شریانی-وریدی و گذاشتن کاتتر وریدی بودند. در هر فرآیند، ۸۰ بیمار به طور تصادفی به دو گروه دریافت تحریک الکتریکی پوست و پماد بی­حسی در ناحیه ورود نیدل یا کاتتر تقسیم شدند. ارزیابی میزان درد با استفاده از معیار بصری درد بعد از انجام فرآیندها و در دقایق ۱، ۳ و ۵ اندازه­گیری شد. زمان و دفعات تلاش نیز ثبت شد. از آزمون­­های t مستقل و آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه­گیری­های مکرر برای تجزیه­و­تحلیل داده­ها استفاده شد. یافته­ها: میانگین نمره درد در نمونه­گیری خون وریدی، شریانی و قرار دادن کاتتر وریدی بین گروه­های دریافت کننده تحریک الکتریکی و پماد از لحاظ آماری معنی­دار نبود (۰۵/۰p>). دفعات تلاش نیز از لحاظ آماری معنی­دار نبود (۰۵/۰p). نتیجه­گیری: تحریک الکتریکی می­تواند درد موضعی ناشی از ورود نیدل یا کاتتر را مانند پماد بی­حسی کاهش دهد. لذا پیشنهاد می­شود این روش در راهنماهای کاهش درد غیر دارویی مورد بررسی بیش تری قرار گیرد. واژه­های کلیدی: مدیریت درد، تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست، داروی ترکیبی لیدوکائین و پریلوکائین، کاتتریزاسیون

Pain management, Transcutaneous electrical nerve stimulation, Lidocaine and prilocaine drug combination, Catheterization, مدیریت درد, تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست, داروی ترکیبی لیدوکائین و پریلوکائین, کاتتریزاسیون