محمدرضا تابش پور - دانشجوی دکترا ، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی شریف
حسین ابراهیمیان - دانشجوی دکترا، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی شریف
علی اکبر گل افشانی - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی شریف

یکی از مسائل مهم در طراحی لرزه ای سازه ها بویژه در مورد سازه های بلند، تخمین قابل اطمینان از مقدار بیشینه تغییر شکلهای سازه در هنگام وقوع زلزله در یک تراز خطر مشخص می باشد . در این مقاله مقا یسهای بین نتایج حاصل از تحلیل دینامیکی خطی و غیر خطی با مقدار تغ ییرمکان پی شنهادی در آ یی ننامه انجام شده است . در تحلیلهای دینامیکی از سه رکورد موجود که بر اساس روش استاندارد 2800 مقیاس شده اند، استفاده شده است . در خصوص انتخاب رکوردها به محتوای فرکانسی آنها در محدوده پریود سازه توجه شده و یک روش ساده برای انتخاب یک مجموعه مناسب از رکوردها ارائه شده است . سپس بر اساس ضریب رفتار استخراج شده برای سازه بر اساس جابجایی هدف و نتایج حاصل از تحلیل استاتیکی غیر خطی، مقایسه ای با ضریب پیشنهادی استاندارد 2800 صورت می گیرد.

ضریب افزایش تغییر مکان، ضریب رفتار، تحلیل دینامیکی، تحلیل استاتیکی غیر خطی