حمید زنده دل - دانشجوی دکتری
رضا مهربان - استاد راهنما
جواد مهربان - استاد مشاور

ادبیات عامه ایرانی نمونه بارزی از گنجینه ی گران بهای ادبی جهان است که ما ایرانیان از ذخایر و مالکیت این گنج معنوی برخوردار هستیم که متاسفانه قدر آن را ندانسته ایم ضرب المثل گونه ای از این گنجینه است که معمولا تاریخچه و داستانی پندآموز در پس بعضی از آنها نهفته است. بسیاری از این داستانها از یاد رفته اند و پیشینه برخی از امثال بر بعضی از مردم روشن نیست؛ با این حال در سخن به کار میرود. از طرفی اعتبار ادبیات عامیانه به جنبه های هنری و زیبایی شناسی آن نیست بلکه اعتبارش را از پیوند با جامعه و واقعیت اخذ کند و از جمله نکات عمده در تاریخ فرهنگها و خاصه فرهنگ عامه چگونگی رویارویی آن با تاثیراتی است که از فرهنگ و اصول اعتقادی نو به آن میرسد بی گمان فرهنگها به ندرت از تاثیر گذاری و تاثیر پذیری بر کنار بودهاند در این راستا نگارنده این مقاله قصد دارد ضمن جمع آوری مکتوب و ماندگار کردن بخش کوچکی از ضرب المثلهای شهر کاشمر به منظور جلوگیری از به فراموشی سپرده شدن این امثال در گذر از دنیای سنتی به مدرن به عنوان یکی از اصیل ترین میراث فرهنگی به بررسی عناصر فرهنگی اجتماعی در ضرب المثلهای رایج شهرستان کا شمر بر اساس ادبیات عامیانه بپردازد و آنها را از حیث قلمروهای فکری ، زبانی موضوعی لهجه، نگاری و موارد کاربرد مورد بررسی قراردهد.

ضرب المثل ، فرهنگ ، اجتماع ، قلمرو فکری و زبانی ،عناصر فرهنگی اجتماعی ، شهرستان کاشمر.