علیرضا زارع - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز، ایرا ن

توسعه جوامع بشری و ازدیاد روز افزون تعداد افراد دارای معلولیت به ویژه در کشورهای در حال توسعه باعث گردیده است که موضوع حقوق افراد دارای معلولیت به عنوان یکی از بزرگترین موضوعات جوامع امروزی محسوب شود و بدون تردید، آنچه در این بین ارزش زیادی دارد مواجهه حقوقی با موضوع معلولیت میباشد. بررسی این موضوع از این جهت حائز اهمیت میباشد که مطابق آمار سازمان بهداشت جهانی))WHO ، بیش از یک میلیارد نفر از جمعیت بشری یعنی حدود ۵۱ درصد از جمعیت جهان، دارای معلولیتهای مختلف میباشند و در ایران نیز، بر اساس آمارها، ۲۱ درصد از جمعیت کشور را افراد دارای معلولیت تشکیل میدهند. افراد دارای معلولیت، حق حضور در اجتماع و انجام امور مختلف از جمله امور اقتصادی، اداری و فعالیتهای تفریحی، فرهنگی و آموزشی را دارا میباشند. از اینرو، مطابق اصل برابری و اصل عدم تبعیض باید شرایط برای حضور این افراد از طریق مناسب سازی محیط زیست انسان ساخت)شهری( و محیط اجتماعی بهوجود آید تا افراد دارای معلولیت به طور برابر با سایرین از محیط زیست خود بهره مند شوند. در این مقاله به بررسی حقوق افراد دارای معلولیت در حوزه محیط زیست پرداخته شده است و ضوابط مناسب سازی محیط زیست برای حضور این افراد در محیط زیست انسان ساخت)شهری( و محیط اجتماعی با بررسی جدیدترین قوانین و مقررات در سطح ملی و بین المللی در این زمینه از جمله قانون حمایت از معلولان)مصوب ۱۳۹۷ و کنوانسیون حقوق اشخاص دارای معلولیت)۲۰۰۶( و همچنین ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری برای افراد دارای معلولیت، مورد مطالعه و پژوهش قرار گرفته است.

حقو ق افراد دارای معلولیت، محیط زیست، قوانین حمایتی از معلولین، حقوق بشر