محمدجلال ماخانی - Teacher- Student

«چگونگی» آموزش تاریخ و روش های آموزش این رشته، مدت نسبتا طولانی ا ست که در غرب مورد توجه صاحب نظران آموزش تاریخ و علوم اجتماعی قرار گرفته است. به رغم دیرپایی این کوشش در فضای آکادمیک غرب، چنین توجهی در کشور ما سابقه درازی ندارد و می توان مدعی شد که در این ساحت ما در ابتدای راه هستیم. این مسیر کمتر مشی شده در کشور ما با ترجمه آثاری آغاز شده و هم چنان نیز ادامه دارد. در کنار روش های معمول و مالوف آموزش تاریخ در ایران و جهان، به کارگیری داستان های تاریخی که رمان های تاریخی نیز جزو آن هستند، کمتر مورد توجه دبیران تاریخ در کلاس های درس بوده است. منابع موجود در آموزش رشته تاریخ- کتب درسی- عمدتا، یگانه درس نامه دبیران در افزایش فهم دانش­آموزان هستند؛ شاید اگر پیمایشی دانشگاهی در خصوص میزان علاقه دانش آموزان به درس تاریخ انجام پذیرد، میزان علاقه آن ها به کتاب درسی تاریخ و فهمی که برای آن ها رقم خورده معیاری برای میزان علاقه به تاریخ باشد. فرض ما این است که داستان های تاریخی به سبب بهره ای که از انعطاف و روایتمندی سیال دارند می توانند علاوه بر افزایش «فهم» دانش آموزان، موجب افزایش علاقه مندی و درک بیشتر آن ها باشند. در این مقاله کوشش کردیم تا ضمن بررسی مزایای استفاده از داستان های تاریخی در آموزش تاریخ و نقش آن ها در افزایش «فهم» فراگیران درس تاریخ، چند داستان تاریخی مشهور را نیز معرفی کنیم.

Education, History, fiction, historical fiction, understanding