مصطفی طوطاخیل - پژوهشگر

جهانی شدن را می توان به صورت تشدید روابط اجتماعی در سراسر جهان تعریف کرد، پدیده ای که در تصمیم ها و فعالیت های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی انسان ها نقش تعیین کننده ای داشته و مرزهای جفرافیایی را به حداقل کاهش داده است. امروزه منافع مردم و کشورها بیش از پیش به هم تنیده  شده  است؛ علاوه بر کالا و خدمات، انتقال افکار و دانش بشری نیز آسان تر و بی حد و مرزتر از گذشته گردیده است. نظامی واحد از ارزش ها، معانی و فعالیت ها در جنبه های مختلف در سطح جهانی در حال شکل گرفتن است و نوعی انسجام در ابعاد مختلف، از جمله تعلیم و تربیت فراهم می گردد؛ به گونه ای که اهداف، برنامه ها، جهت گیری، شیوه ها و محتوای تعلیم و تربیت به سمت نظام واحد جهانی در حرکتند. هر چند جهانی شدن با همگانی سازی امکانات و فناوری های پیشرفته، به ویژه در عرصه آموزش، باعث انکشاف در این عرصه گردیده است، اما به موازات آن مشکلاتی را نیز به وجود است و در مواجهه با این معضلات بسیاری از کشورها سرنوشت مشترک دارند. نظام تعلیم و تربیت افغانستان نیز از این قاعده مستثنی نبوده و از پیامدهای منفی جهانی شدن و اشاعه دستاوردهای دنیای مدرن متاثر شده است. در این تحقیق نتیجه به دست آمده عبارت است از این که جهانی شدن تاثیرات فرهنگی قابل توجهی بر تعلیم و تربیت افغانستان داشته است. این تاثیرات هم مثبت و هم منفی بوده است، هم ایجاد فرصت کرده است و هم چالش های را به وجود آورده است. در این تحقیق تلاش گردیده که آثار مثبت و منفی، جهانی شدن و نیز فرصت ها و چالش هایی را که برای نظام تعلیم و تربیت افغانستان ایجاد کرده، با استفاده از روش توصیفی تحلیلی بررسی شده است.

افغانستان , جهانی شدن , آثار فرهنگی , تعلیم و تربیت , فرصت ها , چالش ها