زهرا احتشام - گروه مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
زهرا قموشی - گروه مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

پژوهش حاضر با هدف شناخت اثر خودپنداره مدیران مدارس بر یادگیری سازمانی با میانجی گری اخلاق حرفه ای انجام شده است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و روش تحلیل آن از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بوده است.جامعه آماری شامل کلیه مدیران مدارس ناحیه ۱ شهرری به تعداد ۱۵۴ نفر بوده که با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران و روش نمونه گیری طبقه ای با اختصاص متناسب ۱۱۱ نفر مورد مطالعه قرار گرفته اند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های تغییریافته یادگیری سازمانی نیفه و همکاران(۱۹۹۰)، اخلاق حرفه ای حسینی(۱۳۹۳) و خودپنداره کارل راجرز(۱۹۵۷) استفاده شده است. پایایی این ابزارها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با ۹۲/۰، ۹۰/۰ و ۸۶/۰ می باشد. نتایج حاصل از آزمون تی تک نمونه ای نشان داد که سطح هر سه متغیر پژوهش از سطح میانگین نظری بالاتر است. هم چنین نتایج حاصل از مدل-یابی معادلات ساختاری حاکی از آن بود که احترام به عنوان یکی از مولفه های اخلاق حرفه ای قابلیت پیش بینی یادگیری سازمانی را داشته است. مدل یابی معادلات ساختاری نیز نشان داد، خودپنداره بر اخلاق حرفه ای (۳۰/۰=γ) و یادگیری سازمانی (۲۶/۰=γ) تاثیر داشته است. اما اخلاق حرفه ای بر یادگیری سازمانی تاثیرگذار نبوده است. همچنین، خودپنداره به طور غیرمستقیم و از طریق اخلاق حرفه ای بر یادگیری سازمانی تاثیرگذار نبوده است.

یادگیری سازمانی, اخلاق حرفه ای, خودپنداره, مدیران مدارس