مهدی نادریان فر - دانشگاه سیستان وبلوچستان- دانشکده جغرافیا وبرنامه ریزی محیطی، گروه برنامه ریزی روستایی
سیروس قنبری - دانشیار گروه برنامه ریزی روستایی دانشگاه سیستان وبلوچستان،زاهدان،ایران.
جواد بذرافشان - دانشیار دانشگاه سیستان و بلوچستان

با عنایت به قرارگیری منشا جریان های ورودی آب به سیستان در کشور افغانستان، کمبود آب یکی از عوامل اصلی محدودکننده توسعه فعالیت های کشاورزی در این منطقه بشمار می رود. در این راستا طرح آبیاری ۴۶ هزار هکتار از اراضی کشاورزی سیستان به منظور انتقال سیلاب های جاری از کشور افغانستان به گودال های طبیعی معروف به مخازن چاه نیمه ها و امکان بهره برداری مناسب از سیلاب های مذکور برای توسعه ی کشاورزی و پایداری منطقه مورد تصویب و اجرا قرار گرفت. در این پژوهش تلاش شده است تا ضمن تحلیل رضایت مندی روستاییان از طرح آب رسانی با لوله از مخازن چاه نیمه ها به اراضی کشاورزی، میزان رضایت روستاییان در ارتباط با شاخص های فنی-اجرایی و اجتماعی پروژه ملی ۴۶ هزار هکتاری انتقال آب به اراضی کشاورزی دشت سیستان، مورد کنکاش قرار گیرد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از نرم افزارهای Entropy Shannon Solve ، Bt WasPas Solver ، GIS و نیز از آزمون های Tو رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS برای تحلیل های آماری استفاده شده است. نتایج سطح بندی روستاها بر اساس مدل WasPas نشان می دهد ۳۵ درصد روستاها دارای رضایت مندی کم، ۴۵ درصد متوسط و ۲۰ درصد روستاها از اجرای طرح رضایت مندی زیاد دارند. یافته های پژوهش نشان می دهد مولفه های سرقت و کیفیت سازه به ترتیب با میزان ۳۱۹/۰ و ۲۵۱/۰ بیشترین تاثیر و مولفه های هوشمند سازی و رعایت الزامات فنی و طراحی خطوط و جانمایی حوضچه ها به ترتیب با میزان ۱۵۵/۰ و ۱۵۷/۰ کمترین تاثیر خالص را بر رضایت-مندی روستاییان از اجرای طرح ۴۶ هزار هکتاری آبیاری به اراضی کشاورزی دارد.

رضایت, طرح ۴۶ هزار هکتاری, کشاورزی, دشت سیستان