یوسف معزز

همه انسانها عدالت محور و ظلم ستیز هستند، کسی در این کره خاکی نیست که عدالت را نخواهد و از ظلم بدش نیاید، و تلاش میکند که در جامعه خود محقق کند، یعنی جامعهای عدالت خیز و عدالت خواه در همه زمینه ها، خواه در فکر و اندیشه و خواه در اخلاق و و خواه در رفتار داشته باشد، اما هیچ مکتب و دولت بشری تاکنون موفق نبوده است انسان و جامعه انسانی را به این آروزیش برساند، تنها تمدنی که توانست زندگی انسانی را متحول کند و تاریخ به خود دیده است، تمدن الهی و انسانی پیامبران بزرگ بوده است، یعنی تمدنی شکل یافته از خدا و انسان الهی.اما این دو به تنهایی کفایت نمیکند، بلکه باید دو رکن اصیل دیگر بر آن اضافه شود تا تمدن حقیقی الهی انسانی شکل بگیرد، و آن عبارت است از رهبر تمدنی و امت تمدنی، یعنی هم رهبر الهی در راس تمدن ضرورت دارد و هم امت مسئول نیاز ضروری هست، رهبر وظیفه تبیین و ارشاد و راهنمایی امت را بر عهده دارد و امت مسئول مشاوره و اطاعت و نظارت و عمل است، به بیان دیگر حضور جهادی و گسترده امت در تمام صحنه ها و میدانهای عمل، و به نظر اگر بهترین امت با این اوصاف شکل بگیرد، بهترین سبگ زندگی و الگو برای جهانیان خواهد بود. در این مفاله سعی بر آن است که مساله به روش تبیین و توصیف و دلیل عقلی و تجربی تاریخی مورد بحث و کنکاش واقع شود.

تمدن، خدا، انسان الهی، امت، رهبر، سبک زندگی