فخری زنگی آبادی - استادیار گروه تاریخ، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

همزمان با حمله مغول و در طول حاکمیت آنها بر ایران حکومتهایی محلی در مناطق مختلف ایران به حیات خود ادامه داده و یا پدید آمدند . این حکومتها با پذیرش اطاعت از مغولان ادامه کار خود را تضمین کردند. آنها علاوه با مناسبات با حکومت ایلخانی هر کدام با همسایگانی محلی نیز سروکار داشتند و چه بسا بیشترین توجه و صحنه عمل آنها به همین رقیبان منطقه ای مربوط میشد. یکی از مهمترین این حکومتها قراختاییان کرمان بود که با به کارگیری سیاست اطاعت چندگانه ابتدا در برابر خوارزمشاهیان و خلافت عباسی و سپس در برابر مغولان و حکومت ایلخانی حدود یک قرن دوام آوردند. با تثبیت حکومت قراختاییان کرمان در اواسط قرن هفتم هجری، این حکومت با حکومتهای همجوار در سیستان، فارس و یزد هم مرز شد و بنابراین بخش مهمی از توجه آن بر مناسبات با این رقیبان منطقه ای متمرکز بود. از جمله این رقیبان حکومتهای مستقر در فارس یعنی سلغریان و ملوک شبانکاره بودند. براین مبنا هدف پژوهش حاضر واکاوی این مناسبات با روش توصیفی - تحلیلی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای است. این کاوشگری نشان میدهد که مناسبات میان این قدرتهای منطقه ای بخش مهمی از تاریخ سیاسی - نظامی آنها را تشکیل میدهد و در ضمن تحت تاثیر تحولات داخلی و منطقه ای بوده و در روابط با حکومت ایلخانی نیز با فراز و نشیب هایی همراه بوده است.

قراختاییان، ملوک شبانکاره، سلغریان، کرمان، فارس.