مصطفی سعدونی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد امیدیه

مخازن گازمیعانی یکی از انواع مخازن هیدروکربوری و به عنوان حد واسطی میان مخازن نفتی و گازی هستند. سیالات این مخازن به دلیل دارا بودن اجزای میانی بیشتر نسبت به سایر سیالات مخازن هیدروکربوری نظیر نفت سیاه و گاز خشک دارای رفتار فازی و ترمودینامیکی بسیار پیچیده ایهستند. در این مخازن به مرور زمان در طی تولید با کاهش فشار به کمتر از فشار نقطه شبنم مایعات گازی تشکیل می شود که تجمع آنها در اطراف چاه های تولیدی به دلیل افت فشار بیشتر علاوه بر هرزرفت این اجزای ارزشمند هیدروکربوری، باعث کاهش تراوایی نسبی گاز و کاهش دبی گازتولیدی چاه ها شده و بسته به میزان کاهش فشار و غنی بودن این سیالات حتی می تواند به بسته شدن چاه های تولیدی منجر شود بر این اساس تزریق گاز به عنوان یکی از راهکارهای جلوگیری ازکاهش سریع فشار مخزن وهمچنین کاهش تشکیل مایعات گازی همیشه مطرح بوده است درمواقعی که فشار مخزن بواسطه تولید به کمتر از فشار نقطه شبنم رسیده باشد بررسی بهترین نوع گاز تزریقی و اثر حجم و فشارتزریق به عنوان سه پارامتر مهم می تواندمیزان کارا بودن تزریق گاز را مشخص سازد در این مقاله با دارا بودن نمونه سیال یکی از مخازن گاز میعانی غنی شکافدار جنوب ایران و اطلاعات آزمایشگاهی آن و استفاده از سه گاز تزریقی متعارف نیتروژن، دی اکسید کربن و گازمتان و انتخاب 4 حجم تزریقی مختلف به بررسی بهترین نوع گاز تزریقی و اثر حجم تزریق پرداخته شد

دی اکسید کربن، نیتروژن، گاز متان، آزمایش افزایش حجم، فشار نقطه شبنم