اثر تمرین استقامت در سرعت تولیدی به همراه محدودیت جریان خون در تناوب های استراحتی بر سطوح سرمی VEGF و HIF-۱α و عملکرد هوازی و بی هوازی مردان فوتبالیست

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 90

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPSBS-10-24_006

تاریخ نمایه سازی: 21 دی 1401

Abstract:

زمینه و هدف: تمرین هوازی و استفاده از محدودیت جریان خون (BFR) در بهبود توان هوازی ورزشکاران اثر مثبت دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر پنج هفته تمرین استقامت در سرعت تولیدی با و بدون BFR در تناوب های استراحتی بر سطوح سرمی عامل رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) ، عامل القای هایپوکسی-۱ آلفا (HIF-۱α) و عملکرد هوازی و بی­هوازی مردان فوتبالیست بود.  روش تحقیق: تعداد ۳۹ مرد فوتبالیست (میانگین سنی ۴۹/۰±۱۷ سال، قد ۳۲/۳±۱۷۷ سانتی متر و وزن ۲۴/۱±۶۸ کیلوگرم) به صورت تصادفی به سه گروه مساوی شامل ۱) تمرین استقامت در سرعت تولیدی با BFR (SEPB)، ۲) تمرین استقامت در سرعت تولیدی بدون BFR (SEP) و ۳) کنترل (C، تمرین معمول فوتبال) تقسیم شدند. برنامه تمرین (دویدن با حداکثر سرعت در تناوب های ۳۰ ثانیه ای و استراحت ۱۵۰ ثانیه ای بین آن ها) و BFR (اعمال شده در قسمت بالای ران و با امتیاز هفت از ۱۰ در مقیاس فشار درک شده) به مدت پنج هفته و سه جلسه در هفته انجام شد. سطوح سرمی VEGF و HIF-۱α، حداکثر اکسیژن مصرفی (VO۲max)، عملکرد هوازی، توان بی هوازی، شاخص خستگی و سرعت دویدن، قبل و بعد از برنامه تمرین اندازه گیری شد. آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری جهت تحلیل های آماری در سطح معنی داری ۰۵/۰p≤ مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: VO۲max و عملکرد هوازی در گروه های SEPB و SEP و سرعت دویدن ۳۰ متر در گروه های SEP و C بهبود معنی داری داشت، به گونه ای که افزایش VO۲max و عملکرد هوازی در گروه SEPB نسبت به گروه SEP، به طور معنی داری بیشتر بود. سطوح VEGF و HIF-۱α در هر سه گروه نسبت به پیش آزمون کاهش معنی داری یافت. توان بی هوازی و شاخص خستگی نیز در هر سه گروه نسبت به پیش آزمون، به ترتیب کاهش و افزایش معنی داری یافت. نتیجه گیری: تمرین استقامت در سرعت تولیدی، منجر به بهبود VO۲max، عملکرد هوازی و سرعت دویدن ۳۰ متر در مردان فوتبالیست می شود و استفاده از BFR در تناوب های استراحتی، می تواند بهبودی بیشتری در برخی از این شاخص ها ایجاد نماید. مطالعات بیشتری جهت شناسایی دلایل کاهش سطوح سرمی VEGF و HIF-۱α همراه با بهبود شاخص های هوازی متعاقب تمرین استقامت در سرعت تولیدی مورد نیاز است.

Authors

بابک مصطفی فرخانی

دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران.

مرضیه ثاقب جو

استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران.

سید علیرضا حسینی کاخک

استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

مهدی هدایتی

استاد مرکز تحقیقات سلولی مولکولی غدد درون ریز، پژوهشکده علوم غدد درون ریز، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.