امیرحسین قربان فرحی - دانشجوی کارشناسی راشد
قاسم نجف پور - استادمهندسی شیمی
علی اصغر قریشی - دانشیار مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
مهری اصفهانیان - دانشجوی دکتری

درخواست روبه رشد برای دریافت انرژی محدود بودن منابع سوخت های فسیلی و همچنین پیامدهای زیان بار زیست محیطی ناشی از احتراق سوختهای فسیلی جوامع صنعتی را دراین اندیشه فروبرد که برای دریافت انرژی به جز منابع نفتی باید درجستجوی یک جایگزین مناسب بود از این رو اتانول به عنوان یک سوخت ارزان تجدید پذیر و تمیز از دهه ی 1970 به عنوان مناسب ترین گزینه مطرح گردید و تولید آن به عنوان جایگزین سوختهای فسیلی دردستور کار بسیاری از دولت ها قرار گرفت دراین طرح دانه های گیاه سوگروم جارویی که عملا هیچ استفاده مفیدی از ان نمی شود ولی دارای مقادیر نشاسته است به عنوان سوبسترا برای تولید اتانول استفاده شده است ابتدا دانه های جارو از مزارع این گیاه جمع آوری و بوسیله اسیاب خرد و سپس مش بندی شده و بصورت ارد درآمد این آرد با غلظت های مختلف دربافر حل شده و بصورت دوغاب نشاسته گردید به محلول حاصل پس ازانجام پیش تیمار مقادیر معینی از آنزیم های آلفا امیلاز مقام حرارتی و گلوکو امیلاز اضافه شد تا عملیات هیدرولیز آنزیمی نشاسته انجام پذیرد که طی این مرحله پلیمرهای نشاسته به مونومرهای گلوکز می شکنند سپس به محلول حاصله مخمر که درازمایشات ما ساکارومایس سروزیه می باشد اضافه گردید همچنین مواد دیگری نیز که به عنوان منبع ازتی و برای رشد مخمر نیاز است به محلول اضافه شد تا عملیات تخمیر فرمنتاسیون انجام و اتانول تولید گردد.

بیواتانول، سوخت پاک، دانه جارو