مریم خسرویان - دانشجوی دکتری آب و هواشناسی-تغییرات آب و هوائی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
غلامعباس فلاح قالهری - دانشیار گروه ژئوموفولوژی و اقلیم شناسی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
علیرضا انتظاری - استادیار گروه ژئومورفولوژی و اقلیم شناسی، دانشگاه حکیم سبزواری ، سبزوار ، ایران
رسول سروستانی - دانشجوی دکتری آب و هواشناسی-شهری، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران

روش های ریزمقیاس نمائی آماری، به منظور پیش بینی متغیرهای اقلیمی مانند دما، به دلیل اهمیت این فاکتورها، در برنامه ریزی و مدیریت محیطی کاربرد وسیعی دارند. در این پژوهش کارائی مدل ریزمقیاس نمائی آماری (SDSM) در پیش بینی پارامترهای دمائی مورد بررسی قرار گرفته است. داده های مورد استفاده در این پژوهش شامل داده های دمای کمینه، بیشینه و میانگین ایستگاه های سینوپتیک مشهد، شیراز و رامسر، داده های NCEP و داده  های مدل HadCM۳ (داده های نسل سوم مدل جهانی اقلیم تحت سناریو A۲ و B۲) برای دوره پایه (۱۹۹۰-۱۹۶۱ میلادی) می باشد. از ۱۵ سال اول داده ها (۱۹۷۵-۱۹۶۱) برای واسنجی و از ۱۵ سال دوم (۱۹۷۶-۱۹۹۰) برای ارزیابی نحوه عملکرد مدل استفاده شده است. به کمک داده های HadCM۳(A۲) و HadCM۳(B۲)، دما برای سه دوره (۲۰۳۹-۲۰۱۰)، (۲۰۶۹-۲۰۴۰) و (۲۰۹۹-۲۰۷۰) پیش بینی و با دوره پایه مقایسه شده است. معیارهای آماری ارزیابی کارائی مدل مانند میانگین خطای مطلق و مجذور میانگین مربعات خطا و تحلیل نتایج خروجی مدل HadCM۳، نشان داد که این مدل در منطقه خشک بیابانی سرد نسبت به مناطق نیمه خشک و خیلی مرطوب از کارائی بالاتر و دقت قابل قبولی برای پیش بینی دما برخوردار است. همچنین پیش بینی ها نشان می دهد که دما در هر سه ایستگاه برای سال های مورد نظر افزایش می یابد.

دما, تغییر اقلیم, پیش بینی, ریزمقیاس نمایی, SDSM