مدیریت شهر و مشارکت سیاسی ساکنین (مطالعه موردی منطقه ۳ شهرداری شیراز)

تصمیم گیری برای انتخاب طرح مناسب در شهرها، به یکی از چالش های اساسی مدیریت شهری تبدیل شده است. تفکر نهادینه سازی مشارکت و حضور مردم در فرآیند اداره و مدیریت شهرها از برنامه ها و راهکارهای موثر در رسیدن به مدیریت شهری کار آمد است که در جوامع مختلف به اشکال گوناگون و روش های مختلف قابل مشاهده می باشد. بمنظور تحقق این مهم شناخت موانع، مشکلات و راهکارهای تقویت مشارکت مردم در امور محلی و شهری، در برنامه ریزی و مدیرت مشارکتی، یکی از ضروریات مدیرت مطلوب شهرهاست. پژوهش حاضر با هدف آسیب شناسی مشارکت سیاسی در مدیریت منطقه ۳ شیراز انجام شده است. برای انجام این پژوهش ۳۸۴ پرسشنامه در بین شهروندان شهر و کارشناسان و مدیران مرتبط توزیع گردید. و برای تحلیل داده های جمع آوری شده از آزمون رگرسیون و آزمون تفاوت میانگین ها ( t تک نمونه ای) و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. برای پژوهش روی ۲ فرضیه در نظر گرفته شد. که نتایج به دست آمده نشان داد که :بین شرایط احراز صلاحیت کاندیداهای شوراها از سوی نهادهای حاکمیتی و کارایی در حوزه مدیریت شهری رابطه معناداری وجود داشت.بین صلاحیت علمی- تخصصی کاندیداهای شوراها و مطلوبیت مشارکت سیاسی ساکنین منطقه ۳ شیراز رابطه معناداری وجود داشت.

Keywords:

مشارکت سیاسی , مدیریت شهری , منطقه ۳ شیراز.