امید دلیری شمس آبادی - نویسنده مسئول
آناهیتا لطفی فروشانی - نویسنده دوم

پلاستیک ماده تخریب ناپذیری است که در محیط زیست باقی می ماند و می تواند در فرآیند هوموئستاز اکوسیستم دخالت کند و اثرات سمی را روی سلامت حیوانات و انسان داشته باشد. تخمین زده شده است که پلاستیک ها حدود ۱۰ درصد از زباله های جهان را تشکیل می دهند و حدود ۷۰ درصد از زباله های بستر دریا را فرآورده های پلاستیکی یک بارمصرف تشکیل می دهد مانند ظروف نوشیدنی ها، ظروف بسته بندی مواد غذایی و نی پیش بینی شده است اگر همین روند ادامه پیدا کند، در دهه آینده میزان زباله های پلاستیکی حتی بیشتر از این ها خواهد شد. پلی ساکاریدها، پروتئین ها و لیپیدها مواد اصلی مورداستفاده برای تهیه فیلم ها و پوشش های خوراکی هستند.چون بخش عمده ای از این بیوپلیمر ها منشا کشاورزی دارند و معمولا از محصولات گیاهی و حیوانی به دست می آیند، می توان با تولید و استخراج آن ها ارزش افزوده محصولات کشاورزی را بالا برد. پلی ساکاریدها دارای خواص تشکیل فیلم مطلوبی ازجمله مقاومت مکانیکی، خواص مانع کارآمد در برابر روغن و لیپیدها، انسداد انتقال گاز و نفوذپذیری انتخابی در برابر انتقال اکسیژن هستند. بااین حال، فیلم-های مبتنی بر پروتئین در مقایسه با فیلم های مبتنی بر پلی ساکارید، خواص مکانیکی، نوری و مانع قوی تری را نشان می-دهند. یکی از معایب اصلی فیلم های مبتنی بر پروتئین و پلی ساکارید، تاثیر رطوبت بر ویژگی های عملکردی آن ها است.

بسته بندی مواد غذایی، پوشش های خوراکی، صمغ کتیرا، محیط زیست.