هادی ارونقی - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
فاطمه جعفری - دانشجوی دکتری سازه های آبی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
اکرم عباسپور - استاد گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
علی حسین زاده دلیر - استاد گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

در رودخانه­ها سازه­های هیدرولیکی به صورت مانعی در برابر جریان آب قرار دارند و الگوی جریان در نزدیکی خود را تغییر داده و به صورت موضعی باعث آبشستگی در اطراف سازه می­شوند. آبشستگی پایه پل از پدیده­های مهم در هیدرولیک رسوب بوده که در اثر آن حفره­ای در اطراف پایه به­وجود می­آید و پایداری آن را تضعیف می­کند. روش­های مختلفی برای جلوگیری یا کاهش آبشستگی موضعی ارائه شده است که در این تحقیق تاثیر طوق، مواد نانورس و زاویه پایه پل در گروه پایه­ها مورد مطالعه واقع شده است. نتایج نشان می­دهد پایه پل با زاویه ۱۵ درجه بیشترین کاهش عمق حفره آبشستگی را دارا می­باشد. بررسی­ها بیانگر آن است که در گروه پایه­ها با زاویه کج­شدگی ۱۵ درجه کاهش ۱۴ درصدی حفره آبشستگی و در حالت طوق دار کاهش ۸۶ درصدی وجود دارد. هم­چنین با استفاده از مواد نانورس عمق حفره آبشستگی در حالت بدون طوق ۵/۱۸ درصد کاهش یافته است.

آبشستگی, طوق, گروه پایه کج, مدل عددی, نانورس