ناصر آق - گروه بیولوژی و تکثیر و پرورش آبزیان، پژوهشکده آرتمیا و آبزی پروری، دانشگاه ارومیه، ارومیه
عبدالجبار ایرانی - گروه بیولوژی و تکثیر و پرورش آبزیان، پژوهشکده آرتمیا و آبزی پروری، دانشگاه ارومیه، ارومیه
فرزانه نوری - گروه بیولوژی و تکثیر و پرورش آبزیان، پژوهشکده آرتمیا و آبزی پروری، دانشگاه ارومیه، ارومیه
امیر توکمه چی - گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه

در این تحقیق اثرات استفاده از پروبیوتیک لاکتوباسیلوس دلبروکی در سه مرحله از زندگی تاسماهی ایرانی (مرحله اول: شروع تغذیه فعال، مرحله دوم: ماهیان انگشت قد با وزن حدود ۱۰ گرم، مرحله سوم: ماهیان جوان حدود ۱۴۴ گرمی)، بر شاخص های رشد، تغذیه و بقاء مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله اول، پروبیوتیک از طریق غنی سازی ناپلی آرتمیا برای تغذیه لارو های تازه به تغذیه افتاده تاسماهی ایرانی به مدت ۱۵ روز استفاده گردید، در مراحل دوم (به مدت یک ماه) و سوم (به مدت دو ماه) پروبیوتیک به غذا اسپری و برای تغذیه ماهیان استفاده گردید. در پایان روز پانزدهم مرحله اول تحقیق، مقادیر طول کل، وزن کل، افزایش وزن و رشد ویژه در ماهیان تغذیه شده با ناپلی آرتمیای غنی سازی نشده (تیمار ۳) به طور معنی داری بیش تر از سایر تیمار ها بود. از نظر ضریب تبدیل غذایی و درصد بقاء، فقط ماهیان تغذیه شده با غذای کنسانتره با سایر تیمار ها اختلاف معنی دار داشتند. در پایان روز سی ام، مقادیر طول کل، وزن کل، افزایش وزن و رشد ویژه در ماهیان تغذیه شده با جیره ترکیبی کنسانتره و ناپلی آرتمیای غنی سازی نشده (تیمار ۴) به طور معنی داری بیش تر از سایر تیمار ها بود. در پایان مرحله دوم، هیچ کدام از تیمار ها از نظر شاخص های بررسی شده، اختلاف معنی داری نشان ندادند. در پایان مرحله سوم تحقیق، مقادیر وزن کل، افزایش وزن و رشد ویژه در ماهیان تغذیه شده با هردو سویه پروبیوتیک به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود. بنابراین برای بهبود رشد و بقاء ماهیان جوان تاسماهی ایرانی بایستی حداقل ۲ ماه با غذای حاوی پروبیوتیک تغذیه شوند.

پروبیوتیک, لاکتوباسیلوس دلبروکی, تاسماهی ایرانی, رشد