مسعود صدری نسب - دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران
محمد فیاض محمدی - گروه فیزیک دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه خرمشهر، ایران
وحید چگینی - رییس مرکز ملی اقیانوس شناسی
امیر اشتری لرکی - گرو.ه فیزیک دریا، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر

اروندرود مهمترین رودخانه مرزی ایران است و عمیق ترین نقطه رودخانه، مرز ایران و عراق را تعیین می کند. لذا همواره جا به جایی این خط و تغییر مسیر رودخانه، بر اثر فرسایش و رسوب گذاری، مورد توجه بوده است. در مناطقی که جریان به تبعیت از شیب رودخانه مجبور به تغییر جهت می شود تنش زیادی به جداره های رودخانه وارد می کند و کاهش شدیدتر دامنه موج جزرومدی، افزایش فرسایش، و افزایش بار معلق آب در عبور از پیچ رودخانه ها را به دنبال دارد. برای بررسی این امر، از مدل سه بعدی هیدرودینامیکی مایک۳/۲۱ استفاده شده است. این مدل، بر اساس رویکرد مش-بندی مثلثی، و برمبنای حل عددی ۲و۳ بعدی معادلات میانگین ناویه-استوکس برای حالت بدون تراکم پذیر با در نظرگرفتن تقریب بوزینسک و فشار هیدرواستاتیک بنا شده است. با استفاده از نتایج اندازه گیری های میدانی، نوسان سطح آب، سرعت جریان، و غلظت بار معلق در طول رودخانه واسنجی و صحت سنجی شده، به نحوی که نتیجه ی آزمون خطا یابی جذر میانگین مربعات برای نوسان سطح آب در فاو ۱۶/۰ به دست آمده است و مقدار خوبی محسوب می شود. نتایج نشان می دهند در مسیر مستقیم رودخانه به فاصله ۱۷ کیلومتر بین آبادان تا خسرو آباد ارتفاع نوسان سطح آب ۱۸% و غلظت بار معلق رودخانه ۸/۳% افزوده شده است در حالی که در فاصله های غیر مستقیم کوتاه تر، با دو پیچ، ارتفاع نوسان سطح آب ۲۲% و غلظت بار معلق رودخانه ۱۵% افزوده شده است.

اروندرود, پیچان رود, بارمعلق, مدل سازی عددی, مایک ۳/۲۱