ندا گرامی نژاد - دانشگاه علوم پزشکی اراک
زهرا قربانی مقدم - دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
رضوان کاظمی مجد - دانشگاه علوم پزشکی اراک
مهدی حسینی - دانشگاه علوم پزشکی بیرجند- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

چکیده زمینه و هدف: پرستاران شاغل در بخش­های ویژه همواره با استرس­های حرفه­ای فراوانی مواجه می­شوند. تاب­آوری از مهم ترین توانایی­های انسان می­باشد که در شرایط سخت باعث سازگاری موثر با تغییرات و عوامل تنش­زا می­شود. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط تاب­آوری و تمایل به ترک­ حرفه در پرستاران شاغل در بخش­های ویژه انجام گرفته است. مواد و روش­ها: این مطالعه توصیفی بر روی ۲۰۰ نفر از پرستاران شاغل در بخش­های ویژه بیمارستان­های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند به روش سرشماری در سال ۱۳۹۷ انجام شد. جهت جمع­آوری داده­ها از پرسش­نامه تاب­آوری  CD-RISC (Conner-Davidson resilience scale) و پرسش­نامه تمایل به ترک کار استفاده شد. از آمار توصیفی و آزمون های ناپارامتری Kruskal-Wallis و Mann-Whitney جهت تجزیه و تحلیل داده­ها استفاده شد. یافته­ها: میانه امتیاز تمایل به ترک حرفه و تاب­آوری پرستاران به ترتیب ۷۵/۳۵ و ۳۱/۶۰ می­باشد. هم­چنین بین تاب­آوری و تمایل به ترک حرفه ارتباط معنی­داری مشاهده نشد (۵۸/۰- r=، ۲۶۱/۰p=). نتیجه­گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر ارتباطی بین تاب­آوری و تمایل به ترک حرفه در پرستاران مشاهده نشد، بنابراین نیاز به مطالعات بیش­تر در زمینه بررسی ارتباط مفهوم تاب­آوری و تمایل به ترک حرفه می­باشد. هم­چنین با توجه به میزان متوسط تمایل به ترک حرفه در مطالعه حاضر ضروری است، مدیران و برنامه­ریزان پرستاری با حمایت بیش­تر از پرستاران جهت کاهش میزان تمایل به ترک حرفه اقدام نمایند. واژه­های کلیدی: تاب­آوری، تمایل به ترک حرفه، پرستاران بخش­های ویژه، بیرجند

Resilience, Intention to leave profession, Critical care nurses, Birjand, تاب آوری, تمایل به ترک حرفه, پرستاران بخش های ویژه, بیرجند