نقش سیستم آدرنرژیک در تحریک پذیری نورونی و شکل پذیری سیناپسی: یک مرور روایی

چکیده گیرنده های آدرنرژیک نقش مهمی در تحریک پذیری نورونی و شکل پذیری سیناپسی دارند. علی رغم مطالعات زیادی که در این زمینه صورت گرفته است، هنوز نقش دقیق آن ها در اختلالات  مغزی که با افزایش تحریک پذیری همراه هستند، به درستی مشخص نشده است و در مورد تاثیر آن ها بر شکل پذیری سیناپسی نیز گزارش های ضد و نقیضی وجود دارد. در این مقاله مروری مطالعات مهمی که تا کنون در این زمینه انجام شده، بررسی شده است تا بتوان به جمع بندی مناسبی در زمینه اثرات این گیرنده ها بر تحریک پذیری نورونی و شکل پذیری سیناپسی دست یافت. با وجود نتایج ضد و نقیضی که در مطالعات گذشته وجود دارد، به نظر می­رسد در حالت تشنج، گیرنده های آلفا-یک و آلفا دو سطح تحریک پذیری نورونی را کاهش می دهند. گیرنده های آلفا-۱A، از طریق عمل بر اینترنورون های مهاری و افزایش فعالیت گاباارژیک مسئول اصلی عملکرد گیرنده های آلفا-یک در کاهش تحریک پذیری نورونی هستند، در حالی که گیرنده های بتا-یک با افزایش رهایش گلوتامات می توانند منجر به افزایش تحریک پذیری شوند. به علاوه، فعالیت گیرنده های آلفا عمدتا باعث القاء تضعیف طولانی مدت در سیناپس ها می شود. از طرف دیگر، گیرنده های بتا آدرنرژیک با افزایش رهایش گلوتامات و افزایش نوروژنز سبب افزایش تحریک پذیری نورونی و القاء تقویت طولانی مدت در سیناپس های مغزی می شوند. واژه های کلیدی: گیرنده آلفا آدرنرژیک، گیرنده بتا آدرنرژیک، تشنج، تحریک پذیری نورونی، شکل پذیری سیناپسی

Keywords:

Alpha-adrenergic receptor , Beta-adrenergic receptor , Seizure , Neural excitability , Synaptic plasticity , گیرنده آلفا آدرنرژیک , گیرنده بتا آدرنرژیک , تشنج , تحریک پذیری نورونی , شکل پذیری سیناپسی