اثر همزمان تمرینات ورزشی تناوبی شدید و داربست بدون سلول غشاء مایع آمنیوتیک بر بیان ژنی عوامل تکثیر سلول های ماهواره ای در آسیب از بین رفتن حجیم عضلانی عضله ساقی قدامی در موش صحرایی: یک مطالعه تجربی

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر همزمان تمرین تناوبی شدید و استفاده از داربست دسلولار شده غشاء آمنیوتیک بر روی تغییرات بیان ژنی شاخص­های تکثیر و فعالیت سلول­های ماهواره­ای در آسیب از دست رفتن حجیم عضلانی بر روی عضله تیبیالیس قدامی موش صحرایی بود. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، پس از تهیه و آماده سازی غشاء آمنیوتیک انسانی و دسلولاریزه کردن آن، آسیب Volumetric muscle loss) VML) بر روی عضله تیبیالیس قدامی ۲۴ سر موش صحرایی انجام شد. موش­های صحرایی بر اساس دریافت و عدم دریافت داربست غشاء آمنیوتیک به دو گروه ۱۲ تایی تقسیم شدند. سپس هر کدام از گروه­ها به گروه تمرین تناوبی شدید و بدون تمرین تقسیم شدند .برای بررسی بیان سه ژن PAX۷، MyoD۱ و Myogenin از تکنیک Real-time PCR استفاده شد. در بیان ژن PAX۷ در گروه تمرین تناوبی شدید با داربست به ترتیب در مقایسه با گروه تمرین بدون داربست (۰۰۴/۰P=) و دو گروه دیگر (۰۰۱/۰P<) تفاوت معنی داری وجود داشت. در بیان ژنMyoD۱، گروه تمرین تناوبی شدید به ترتیب با گروه­ بدون تمرین همراه با داربست (۰۵۰/۰P=) و دو گروه بدون داربست (۰۰۱/۰P<) تفاوت معنی دار داشت. در بیان ژنMyogenin  گروه تمرین تناوبی شدید به ترتیب با گروه­ بدون تمرین همراه با داربست (۰۳۱/۰P=) و دو گروه بدون داربست (۰۰۱/۰P<) تفاوت معنی دار داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد ترکیب تمرین تناوبی شدید و قراردادن داربست دسلولار شده غشاء آمنیوتیک، بیان ژن­های PAX۷، MyoD۱ و Myogenin را بیش تر می کند و احتمالا در بازسازی آسیب و زخم های حجیم عضلانی بتواند موثر باشد. واژه­های کلیدی: تمرین تناوبی شدید، سلول های ماهواره ای، مهندسی بافت، موش صحرایی

Keywords:

High-intensity interval training , Satellite cells , Tissue engineering , Rats , تمرین تناوبی شدید , سلول های ماهواره ای , مهندسی بافت , موش صحرایی