ملیحه رحمانی - Kashan University of Medical Sciences
عبداله امیدی - Kashan University of Medical Sciences

چکیده زمینه و هدف: تحقیقات نشان داده­ است که اضافه ­وزن با افزایش خطر اختلالات خوردن و در نتیجه کاهش سطح کیفیت زندگی همراه است و لذا  درمانی که هم اختلال پرخوری و هم اضافه­ وزن را مورد هدف قرار دهد، حیاتی به نظر می­رسد. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر رفتار درمانی دیالکتیکی بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به چاقی، اضافه ­وزن و اختلال پرخوری انجام شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه کارآزمایی، جامعه پژوهش شامل تمام زنان مبتلا به چاقی، اضافه ­وزن و پرخوری شهرستان کاشان در سال ۱۳۹۴ بود. ۶۰ نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی ۱۰ هفته در ۲۰ جلسه تحت رفتار درمانی دیالکتیکی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ درمان روان شناختی دریافت نکرد. گروه­ها قبل و بعد از درمان از نظر کیفیت زندگی توسط پرسش­نامه کیفیت زندگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده­ها با تحلیل کوواریانس یک متغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها: میانگین و انحراف ­معیار سن گروه آزمایش ۹۱/۷±۸۲/۲۹ سال و گروه کنترل ۲۲/۷±۴۷/۳۱ سال بود (۳۴۰/۰P=). نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که از لحاظ متغیر کیفیت زندگی بین گروه مداخله و گروه کنترل در پس­آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد (۰۰۱/۰P<). نتیجه­گیری: با توجه به نتایج، به نظر می­رسد رفتاردرمانی دیالکتیکی، با آموزه­هایی مثل تغییر سبک زندگی، بهبود روابط بین­فردی، راهبردهای تنظیم هیجان، تحمل پریشانی و ذهن آگاهی می­تواند به عنوان یک مداخله روان­شناختی موثر و مکمل در بیماران مبتلا به پرخوری به منظور ارتقاء کیفیت زندگی آن­ها، مورد استفاده قرار گیرد. واژه­های کلیدی: رفتاردرمانی دیالکتیکی، اضافه­ وزن، اختلال پرخوری، کیفیت زندگی، زنان

Dialectical behavior therapy, Overweight, Binge eating disorder, Quality of life, Women, رفتاردرمانی دیالکتیکی, اضافه­ وزن, اختلال پرخوری, کیفیت زندگی, زنان