اثر بخشی برنامه آموزشی تعامل مادر کودک مبتنی بر سبک دلبستگی ایمن بر مولفه های دلبستگی دانش آموزان با اختلال های اضطرابی
عنوان مقاله: اثر بخشی برنامه آموزشی تعامل مادر کودک مبتنی بر سبک دلبستگی ایمن بر مولفه های دلبستگی دانش آموزان با اختلال های اضطرابی
شناسه ملی مقاله: JR_CHILD-9-2_009
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_CHILD-9-2_009
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
مهسا پوست چی - Faculty of Psychology and Educational Sciences, Allameh Tabataba’I University, Tehran, Iran
پرویز شریفی درآمدی - Department of Psychology and Education of Exceptional Children, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran
محمد عسگری - Department of Assessment and Measuring, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran
فرنگیس کاظمی - Department of Psychology and Education of Exceptional Children, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran
خلاصه مقاله:
مهسا پوست چی - Faculty of Psychology and Educational Sciences, Allameh Tabataba’I University, Tehran, Iran
پرویز شریفی درآمدی - Department of Psychology and Education of Exceptional Children, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran
محمد عسگری - Department of Assessment and Measuring, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran
فرنگیس کاظمی - Department of Psychology and Education of Exceptional Children, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran
زمینه و هدف: اصلاح سبک دلبستگی کودک یکی از روش های کاهش آسیبهای ناشی از اختلال ها و هیجان های منفی است. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزشی تعامل مادر-کودک مبتنی بر سبک دلبستگی ایمن بر مولفه های دلبستگی دانش آموزان دوره ابتدایی دارای اختلال های اضطرابی انجام شد.
روش: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان دختر دارای اختلال های اضطرابی منطقه ۳ شهر تهران شاغل به تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در پایه های دوم و سوم دبستان و مادران آنها بود. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند،۳۰ دانش آموز دارای اختلال های اضطرابی به همراه مادرانشان وارد مطالعه شده و به صورت تصادفی در گروه آموزش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) جایدهی شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه دلبستگی (کاپنبرگ و هالپرن، ۲۰۰۶) استفاده شد. گروه آموزش برنامه آموزشی تعامل مادر-کودک مبتنی بر سبک دلبستگی ایمن را در ۱۲ جلسه دریافت کرد، ولی به گروه گواه آموزشی داده نشد. در پایان هر دو گروه در مراحل پس آزمون و پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده ها توسط نسخه ۲۴ نرمافزار SPSS و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد در مرحله پس آزمون تفاوت معنادار کلی بین گروه آموزش و گروه گواه در نمرات مولفه های دلبستگی وجود داشت (۰/۰۵>p)، به نحوی که برنامه آموزشی به بهبود مولفه های تکامل انطباقی مثبت، واکنش هیجانی، و دوریگزینی منجر شد. همچنین این معناداری (۰/۰۵>p) در مرحله پیگیری پس از ۵۰ روز، پایدار بود.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش می توان گفت برنامه آموزشی تعامل مادر-کودک مبتنی بر سبک دلبستگی ایمن به بهبود سبک دلبستگی در دانش آموزان دوره ابتدایی دارای اختلال های اضطرابی منجر شد. در نتیجه می توان از این برنامه آموزشی به عنوان مداخله ای مناسب برای بهبود مشکلات ناشی از دلبستگی کودکان دارای اختلال های اضطرابی در دوره ابتدایی استفاده کرد.
کلمات کلیدی: Mother-child Interaction, attachment style, attachment components, anxiety disorders, درمان تعامل مادر کودک, سبک دلبستگی, اختلال های اضطرابی کودکان
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1586852/