تاثیر منگنز و محلول پاشی سالیسیلیک اسید بر تنظیم کننده های اسمزی، روابط آبی و ترکیب شیمیایی دانهال های پسته در شرایط شور

برای بررسی تاثیر منگنز و سالیسیلیک اسید در شرایط شور بر ترکیب شیمیایی، تنظیم کننده های اسمزی و روابط آبی دانهال‎های پسته (Pistacia vera L.) رقم بادامی ریز زرند، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه انجام شد. تیمارها شامل منگنز (۰، ۱۰ و ۲۰ میلی گرم منگنز بر کیلوگرم خاک از منبع سولفات منگنز)، محلول پاشی هورمون سالیسیلیک اسید سه بار با غلظت صفر، ۵/۰ و ۱ میلی مولار و شوری (۰، ۱۲۰۰ و ۲۴۰۰ میلی گرم کلرید سدیم بر کیلوگرم خاک) بودند که در انتهای آزمایش میانگین شوریهایی به ترتیب برابر با ۹/۲، ۸/۷ و ۱/۱۶ دسی زیمنس بر متر ایجاد نمودند. نتایج نشان داد که شوری موجب کاهش مقدار نسبی آب برگ و افزایش نشت یونی گردید، لیکن مصرف توامان منگنز و سالیسیلیک اسید باعث افزایش ۴۶ درصدی مقدار نسبی آب برگ و کاهش نشت الکترولیت گردید. تنش شوری غلظت آهن، روی و منگنز شاخساره را کاهش، ولی مصرف توامان ۲۰ میلی گرم منگنز و ۱ میلی مولار سالیسیلیک اسید غلظت این عناصر را بهترتیب ۲۶، ۸۹ و ۸۰ درصد نسبت به شاهد افزایش داد. با افزایش شوری غلظت پرولین و قندهای محلول افزایش یافت و مصرف توامان منگنز و سالیسیلیک اسید نیز غلظت این پارامترها را به ترتیب ۱۰۰  و ۸۸ درصد نسبت به شاهد افزایش داد. براساس نتایج به دست آمده از این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که در شرایط شور، مصرف توامان منگنز و سالیسیلیک اسید از طریق بهبود پارامترهای فیزیولوژی و هم چنین افزایش غلظت عناصر غذایی کم مصرف، توانایی گیاه پسته را در مقابله با تنش شوری بهبود بخشید.

Keywords:

آهن , پرولین , روی , قند های محلول , نشت الکترولیت