بررسی آزمایشگاهی اثر طول آبشکنهای نفوذپذیر بر روی ابعاد چاله آبشستگی در شرایط غیر مستغرق در قوس ۹۰ درجه ملایم

یکی از روشهای متداول کنترل فرسایشکناری در قوسرودخانهها استفاده از آبشکن است. آبشکن با تغییر الگویجریان و منحرف کردن جریان به سمت محور رودخانه مانع از فرسایش ساحل رودخانه میگردد و از سوی دیگر الگویجدید جریان که با سرعت بالاتری تشکیل شده، باعث آبشستگی در اطرافآبشکن میشود. طول آبشکن یکی از پارامترهایمهم موثر بر آبشستگی در اطراف آبشکن است. بهمنظور بررسی اثر طول آبشکن با نفوذپذیری ۳۳ % در قوس بر فرایندو مقطع عرضی مستطیلی انجام R/B= آبشستگی، آزمایشهایی در یک فلوم آزمایشگاهی با قوس ۹۰ درجه ملایم با ۴۰/۲ ،۰/ ۱۷ سانتیمتر معادل ۱۵ / ۱۴ ،۱۰ و ۵ / پذیرفت. در این تحقیق با قرار دادن سری آبشکنهای نفوذپذیر با سه طول ۵۰ و عمق ثابت ۱۴ سانتیمتر در شرایط آب زلال، پدیده آبشستگی / ۰ و ۲۸ /۲۶ ،۰/۲۳ ،۰/ ۰ عرضفلوم، با اعداد فرود ۲۱ / و ۲۵مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان میدهد با افزایش طول آبشکنهای نفوذپذیر، میزان بیشینه عمق چالهآبشستگی در اطراف آبشکنها در عدد فرود ثابت جریان افزایش مییابد، بهطوریکه بیشترین عمق آبشستگی در آبشکن۴۲ درصد بیشتر از آبشکن / ۱۰ درصد بیشتر از آبشکن با طول ۱۴ سانتیمتر و ۸۶ / ۱۷ سانتیمتر میباشد که ۷۱ / با طول ۵۱۰ سانتیمتر است. بیشترین مقدار آبشستگی، در ناحیه انتهایی قوس خارجی به وقوع پیوسته است. همچنین با / با طول ۵افزایش عدد فرود در هر سه مقدار طول آبشکن، نیز بیشینه عمق آبشستگی و ابعاد چاله آبشستگی افزایش مییابد.

Keywords:

آبشستگی , آبشکن نفوذپذیر , طول آبشکن , عدد فرود , قوس رودخانه