اندازه گیری تبخیر- تعرق استاندارد ذرت با روش بیلان آب و عمق متغیر ریشه در یک منطقه خشک و نیمه خشک
عنوان مقاله: اندازه گیری تبخیر- تعرق استاندارد ذرت با روش بیلان آب و عمق متغیر ریشه در یک منطقه خشک و نیمه خشک
شناسه ملی مقاله: JR_WASO-25-0_013
منتشر شده در در سال 1394
شناسه ملی مقاله: JR_WASO-25-0_013
منتشر شده در در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:
شاهرخ زند پارسا - دانشیار بخش مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز
مائده محمودیان شوشتری - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، بخش مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز
ابوالفضل مجنونی هریس - استادیار، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
خلاصه مقاله:
شاهرخ زند پارسا - دانشیار بخش مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز
مائده محمودیان شوشتری - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، بخش مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز
ابوالفضل مجنونی هریس - استادیار، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
برای بررسی تاثیر ورمیکمپوست و کود شیمیایی بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی خاک و عملکرد گندم رقم بهار، آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با ۱۱ تیمار و ۴ تکرار در سال زراعی ۱۳۹۳ در ایستگاه تحقیقات کشاورزی ماهیدشت اجرا شد. تیمارها عبارت بودند از مصرف ۵۰ درصد کود شیمیایی NPK (T۱)، مصرف ۵۰ درصد NPK به علاوه ۳ تن در هکتار ورمی کمپوست (T۲)، مصرف ۵۰ درصد NPK به علاوه ۵ تن در هکتار ورمی کمپوست (T۳)، مصرف ۵۰ درصد NPK به علاوه ۷ تن در هکتار ورمی کمپوست (T۴)، مصرف ۱۰۰ درصد NPK (T۵)، مصرف ۳ تن ورمیکمپوست (T۶)، مصرف ۵ تن ورمیکمپوست (T۷)، مصرف ۷ تن ورمی کمپوست (T۸)، مصرف ۳ تن ورمی کمپوست به علاوه نیاز کودی محصول منهای مقدار معادل کود شیمیایی موجود در ۳ تن ورمیکمپوست (T۹)، مصرف ۵ تن ورمیکمپوست به علاوه نیاز کودی محصول منهای مقدار معادل کود شیمیایی موجود در ۵ تن ورمی کمپوست (T۱۰) و مصرف ۷ تن ورمیکمپوست به علاوه نیاز کودی محصول منهای مقدار معادل کودشیمیایی موجود در ۷ تن ورمی کمپوست (T۱۱). کمترین میزان pH (۷۰/۷) با مصرف ۷ تن ورمی کمپوست حاصل شد که نسبت به تیمارهای شیمیایی ۳۹/۵ درصد کاهش یافت. همچنین کمترین میزان جرم مخصوص ظاهری (۲۷/۱ گرم بر سانتی متر مکعب)، بیشترین درصد کربن آلی (۸۴/۱) و تخلخل کل (۱۷/۵۷ درصد) به تیمار ۷ تن ورمی کمپوست تعلق داشت. نیتروژن کل خاک با کاربرد ۷ تن ورمی کمپوست نسبت به تیمارهای ۵۰ و ۱۰۰ درصد کود شیمیایی به ترتیب ۴۵/۸۰ و ۵۲/۷۲ درصد افزایش یافت. نتایج نشان داد که کاربرد ۷ تن ورمی کمپوست (T۸) و بعد از آن مصرف ۷ تن ورمی کمپوست به علاوه نیاز کودی محصول منهای مقدار معادل کودشیمیایی موجود در ۷ تن ورمی کمپوست (T۱۱) و مصرف ۵۰ درصد NPK به علاوه ۷ تن در هکتار ورمی کمپوست (T۴) بر ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک موثرتر از سایر تیمارها به ویژه تیمارهای شیمیایی بود. همچنین بالاترین عملکرد دانه گندم با کاربرد تیمار ۱۱ (۷ تن ورمی کمپوست به علاوه نیاز کودی محصول منهای مقدار معادل کودشیمیایی موجود در ۷ تن ورمی کمپوست) و بعد از آن با تیمار ۱۰ (مصرف ۵ تن ورمی کمپوست به علاوه نیاز کودی محصول منهای مقدار معادل کود شیمیایی موجود در ۵ تن ورمی کمپوست) حاصل شد.
کلمات کلیدی: بیلان آب, پنمن- مانتیث, تبخیر- تعرق, رطوبت خاک, مدل MSM۲, هارگریوز- سامانی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1587755/