تاثیر استرپتومایسس ها بر کلنیزاسیون میکوریزی ریشه گیاه تره فرنگی و رشد آن

قارچ­های میکوریز آربوسکولار (AM) از دیرباز به­عنوان همزیست ریشه اکثر گیاهان در بهبود رشد آنها در شرایط فقر غذایی و تنش­های محیطی موثر شناخته شده است. شواهدی وجود دارد که حضور برخی میکروارگانیسم­ها از جمله اکتینومیست­ها یا برخی متابولیت­های حاصل از آنها با افزایش سرعت و مقدار تندش اسپور قارچ­های AM و تولید هیف­های بیشتر، تکثیر انبوه این قارچ­ها را فراهم کرده و پتانسیل زادمایه آنها را افزایش داده­اند. در یک آزمایس گلدانی گیاه تره فرنگی با قارچGlomus intraradices و سه گونه استرپتوماسیس (Streptomyces. sp, S. griseus and S. albogriseus)در یک خاک لوم شنی استریل تلقیح شدند. در زمان برداشت، کلنیزاسیون میکوریزی و فراوانی اندامهای قارچی(هیف و وزیکول) در ریشه، وزن تر و خشک ریشه و بخش هوایی و همچنین غلظت فسفر ریشه و بخش هوایی اندازه گیری شدند. . نتایج نشان داد که هر سه گونه Streptomyces گذشته از این­که باعث تحریک تشکیل همزیستی میکوریزی شدند، پتانسیل قارچ میکوریزی را در افزایش توانایی گیاه تره­فرنگی در جذب فسفر و رشد ریشه و بخش هوایی به­طور قابل توجهی افزایش دادند. هر سه گونه Streptomyces نسبت به تیمار شاهد (بدون باکتری) باعث افزایش معنی­دار درصد کلنیزاسیون میکوریزی ریشه گردیدند (۰۱/۰P<). این افزایش در گونه Streptomyces. sp، ۰۱/۶۳، در گونه     S. albogriseus، ۹۱/۵۶ و در گونه S. griseus، ۲۷/۳۲ درصد بود. همچنین فراوانی اندام­های قارچی در ریشه­های میکوریزی تره­فرنگی در تلقیح توام با هر سه گونه Streptomyces به طور معنی­داری افزایش یافت. تیمارهای باکتریایی Streptomyces. sp، S. albogriseus و S. griseus به ترتیب ۱/۸۴، ۶/۷۸ و ۶۷/۷۱ درصد فراوانی هیف ریشه­های میکوریزی را نسبت به تیمار شاهد (بدون باکتری) افزایش دادند. این افزایش در مورد فراوانی وزیکول به ترتیب ۴۶/۴۳، ۳۳/۴۱ و ۹۶/۲۹ درصد بود. تلقیح ریشه­های میکوریزی تره­فرنگی با هر سه گونه Streptomyces، وزن تر و خشک ریشه و وزن خشک بخش هوایی و غلظت فسفر ریشه و بخش هوایی گیاه را به طور معنی­داری افزایش دادند.

Keywords:

باکتری های کمکی قارچ میکوریزی , تره فرنگی , همزیستی میکوریز آربوسکولار , Streptomyces