صلاح الدین کمانگر
جلال الدین حبیبی

استفاده از مدیریت تلفیقی آفات به منظور کاهش مصرف سموم شیمیایی، جلوگیری از آلودگی محیط زیست و حفاظت و حمایت از دشمنان طبیعی با بکارگیری روش های مختلف کنترل جهت کاهش جمعیت آفات، امروزه بسیار مورد توجه می باشد. در یک بررسی سه ساله طی سال های ۱۳۸۰- ۱۳۷۸ در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گریزه سنندج، تاثیر کاربرد سموم میکروبی (شامل نودور و بی تی کل) و سموم فرموله شده تجارتی چریش (شامل نیم پلوس و نیم آزال-F) در مقایسه با سم اکامت، استفاده از آتش در زمان های مختلف (اوایل دی، اواخر اسفند و اواسط فروردین) و چرانیدن مزرعه توسط دام و اثرات متقابل این تیمارها در کاهش جمعیت سرخرطومی برگ یونجه و میزان عملکرد علوفه در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که چرانیدن مزرعه توسط دام بطور معنی داری موجب کاهش جمعیت لاروهای آفت گردیده اما از نظر وزن تر و خشک علوفه تفاوت معنی داری با شاهد نداشت. همچنین بین سطوح فاکتور B (تیمار سوزاندن) اختلاف معنی دار در سطح ۱% وجود داشت بطوریکه از نظر کاهش جمعیت آفت و افزایش عملکرد علوفه، سوزاندن مزرعه در اواخر اسفند بهترین نتیجه را به دنبال داشت. بین سموم مورد استفاده نیز از لحاظ تراکم جمعیت لاروهای آفت و وزن تر و خشک علوفه برداشتی، اختلاف معنی دار در سطح ۱% وجود داشت. بدین ترتیب که سموم نودور و بی تی کل (براساس Bt) و نیم پلوس و نیم آزال F (براساس چریش) تفاوت معنی داری با شاهد نداشتند، درحالیکه سم اکامت از نظر کاهش جمعیت آفت و افزایش عملکرد علوفه با شاهد تفاوت معنی دار داشت.

Hypera postica, مدیریت تلفیقی آفات, مبارزه ی زراعی, مبارزه ی شیمیایی