بررسی تجربی و تئوریک جذب مقایسه ای گاز CO2 و H2 و مخلوط آنها روی نانولوله های کربنی چند دیواره

میزان جذب گاز های هیدروژن، دی اکسید کربن و مخلوط این دو گاز بر روی نانولوله های کربنی چند دیواره در محدوده دمای 288- 318 درجه کلوین و تا فشار 40 بار مورد آزمایش قرار گرفت. اندازه گیری ها به روش حجمی در یک سیستم دو مخزنه تحت فشار صورت گرفت. دمای سیستم تو سط یک حمام آب کنترل می شد و افت فشار مخزن ناشی از جذب گاز تا رسیدن به فشار تعادلی تو سط یک مبدل فشار اندازه گیری و به کامپیوتر منتقل می گردید. سپس میزان گاز جذب شده در نانو لوله ها توسط معادله حالت SRK معاسبه گردید. نتایج نشان داد که دما تاثیر کمتری بر روی جذب هیدروژن نسبت به دی اکسید کربن و مخلوط دو گاز بر روی نانولوله های کربنی داشته است. مدل مناسب جذب همدما در مورد این گازها مورد بررسی قرار گرفته و با توجه به نتایج مدل فرندلیچ و لانگمایر بهترین نتیجه برای هیدروژن و مدل فرندلیچ بهترین نتیجه برای CO2 را داده است. میزان جذب هر یک از گازها در مخلوط این دو، با استفاده از مدل لانگمایرتوسعه یافته پیش بینی گردید. گرمای ایزواستریک ناچیز حاصل از جذب این گازها بر روی MWCNTs محاسبه شده از معادله کلازیوس-کلاپیرون در مقادیر ثابت جذب ، مبین ماهیت فیزیکی مکانیزم جذب آنها می باشد.

Keywords:

جذب گاز , نانولوله کربنی چند دیواره , ایزوترم , گرمای ایزواستریک , H2 , CO2