زهرا کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد اپیدمیولوژی، کمیتهی تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران
هادی رئیسی - استادیار گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، مرکز تحقیقات مدلسازی در سلامت، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران
عبداله محمدیان - استادیار گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، مرکز تحقیقات مدلسازی در سلامت، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران

مقدمه: در سالیان اخیر مطالعات مختلفی در زمینه بررسی مواجهه با اریتروپویتین و افزایش خطر مرگ و میر ناشی از آن درسالمندان همودیالیزی انجام شده است که نتایج آنها تناقضات آشکاری را نشان می دهد، لذا هدف از انجام پژوهش حاضربررسی ارتباط بین دریافت اریتروپویتین با خطر مرگ و میر در سالمندان همودیالیزی بود. روش کار: این مطالعه به صورتمرور نظام مند و متاآنالیز بر روی تحقیقات مشاهده ای و مداخله ای که در بازه زمانی سال های ۱۹۸۰ تا ۲۰۲۱ در پایگاههای اطلاعاتی Web of Science, Cochrane Library, Science Direct, PubMed, Scopus و Google scholar منتشر شده بود انجام گردید. جهت ارزیابی کیفیت مقالات از چک لیست Jadad و Newcastle Ottawaاستفاده شد. داده ها در نرم افزار استتا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در جستجوی اولیه ۷۵۳ مقاله استخراج گردیدکه با غربالگری و در نظر گرفتن معیارهای تحقیق در نهایت ۱۳ مطالعه وارد متاآنالیز شد. بر اساس نتایج نسبت شانس مرگ ومیر قلبی عروقی در سالمندان همودیالیزی به طور کلی، ۹۵CI=۱/۱۱-۱/۳۶ درصد، OR=۱/۲۳ بود. در بررسی ارتباطبین دریافت داروی اریتروپویتین و خطر مرگ و میر در بیماران همودیالیزی تورش انتشار مشاهده شد و براساس نتایجمتارگرسیون، نوع مطالعه (P=۰/۱۰) و امتیاز کیفی مقالات (P=۰/۱۱) ارتباط آماری با مرگ و میر در سطح معناداری کمتراز ۰/۲ وجود داشت و به عنوان منبع ناهمگنی شناخته شدند.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که استفاده از اریتروپویتین باافزایش ۲۳ درتدی خطر مرگ و میر قلبی عروقی مرتبط است. با این حال، یافته های این مطالعه موثرترین دوز یا دفعاتمصرف اریتروپویتین را تعیین نکرد.

اریتروپویتین، مرگ و میر، سالمندان، متاآنالیز