میرحسین سیدی - دکتری تخصصی مدیریت صنعتی، استادیار گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز. تبریز، ایران
امیر پوررضوی هفتدران - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر. اهر، ا یران

سکوت سازمانی، فرایند سازمانی نا کارآمدی است که هزینه ها و تلاش های انجام شده را از بین می برد و می تواند شکلهای متفاوتی مانند سکوت دسته جمعی در یک ملاقات، نرخ پایین مشارکت در نظر خواهی ها و کم بودن ابراز عقاید ونظرات، به خود بگیرد. در پژوهش حاضر هدف اصلی شناسایی و استخراج عوامل تاثیرگذار بر سکوت سازمانی و اولویتبندی آن در سازمان صنعت، معدن و تجارت استان آذربایجان شرقی می باشد. پژوهش حاضر بر حسب هدف، از نوعتحقیقات کاربردی و از لحاظ روش اجرای تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی است. نتایج بدست آمده نشان می دهد کههفت عامل و شاخص اصلی در سکوت سازمانی موثرند که عبارتند از عامل مدیریت و سبک مدیریتی؛ عامل فردی واعتقا دی؛ همسویی با گروه؛ ساختار سازمانی و محیطی؛ ترس از بازخورد منفی؛ بی اعتما دی و بدبینی به سیستم و عاملسیاسی. سپس اولویت بندی با روش تاپسیس فازی انجام گرفت که نتا یج این اولویت بندی بدین ترتیب است: ۱ - بیاعتمادی و بدبینی به سیستم، ۲ - ساختار سازمانی و محیطی، ۳ - عامل سیاسی، ۴ - عامل مدیریت و سبک مدیریتی، ۵ -ترس از بازخورد منفی، ۶ - عامل فردی و اعتقادی و ۷ - همسویی با گروه. در نهایت برای ارزیابی سطح سکوت سازمانیمقدار ۳.۹۱ بدست آمد که با اطمینان ۹۵ درصد مورد تایید قرار گرفت.

سکوت سازمانی ، روش تاپسیس، سازمان صمت