محمدکاظم پورتیمورلوئی - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی،دانشکده مدیریت و حسابداری،دانشگاه علامه طباطبایی تهران،ایران

دانش یک عنصر حیاتی در تحول ساختاری است. سه دانش مفهومی ، ضمنی و جمعی (قابلیت سازمانی) با هم توانمندی ها را شکلمی دهند. توانمندی ها به مهارتهای شخصی و جمعی، دانش و تجربیات مولد نهفته در عوامل فیزیکی و سازمان ها اشاره دارد کهشرکتها برای انجام وظایف مختلف تولیدی به آن نیاز دارند. اقتصاددانان توسعه به دنبال چارچو بها، نظریه ها و ابزارهای جایگزینیهستند که امکان تحلیل پویایی تغییرات اقتصادی، دگرگونی ساختاری و نیروهای شکلدهنده پویایی های نزدیک به کشورهای درحال توسعه را فراهممی کنند. چنین «پارادایم» جدیدی به عنوان سیستمی از دانش و نظریه های وابسته به هم تعریف میشود که امکان چارچو ببندی تجزیه و تحلیل فرآیند همترازی، و بسط و ارزیابی سیاست ها را فراهم می کند. هدف این پژوهش تشریح توانمندیها بعنوان ابزاری برای توسعه و همترا زی است که از دیدگاه ایرمگارد نوبلر بررسی می شود. وی توانمند ی ها را به عنوان پیشران اصلیپویایی همترازی با پیشروها معرفی می کند . در این پژوهش سه د یدگاه رشدگرایان،اقتصاد نهادگرا و نظریه های تکاملی در رابطه باهمترازی تحلیل شده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است. براساس یافته ها از منظر نوبلر پویا یی های همترازی با پیش روهااز طریق تغییر ساختاری و ابعاد فرایندی تحول مولد تعیین می شود.وی مفهوم دانش بنیان توانمندی ها را مطرح می کند و اینمفهوم به سان پرتویی است که بر توانمندی ها تابانده می شود و به تبدیل انها به تحول مولد و توسعه کمک می کند. دانش سازمانیاهمیت بیشتری نسبت دانش مفهومی و رویه ای دارد. توسعه توانمند ی ها یک فرایند تکوینی ،تجمیعی و تدریجی است .کشورهای درحال توسعه باید سیاست های صنعتی مبتنی بر توانمندی ها را در حین توسعه اجرا کنند و استراتژی هایی را برای ایجاد قابلیت درمراحل مختلف توسعه اقتصادی بکار گیرند.

توانمندی ها، همترازی، دانش مفهومی و رویه ای، دانش سازمانی، مفهوم دانش بنیان توانمندی ها