عبدالخالق غلامی چنارستان - دکترای تخصصی مدیریت، گروه مدیریت دولتی،موسسه غیرانتفاعی دانا ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج
حمیدرضا ابوطالبی جهرمی - دانشجوی دکترای مدیریت، گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج
طاهره ابراهیمی شاد - دانشجوی دکترای مدیریت، گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج

سازمانها متشکل از افرادی هستند که برای تحقق یافتن هدفی کنار هم جمع شده اند. باید بپذیریم که مهمترین عاملی که یک سازمان را قادر می کند تا موفق باشد منابع انسانی آن سازمان است. در همین راستا، نباید عوامل انسانی و رفتاری را به منظور اداره یک سازمان نادیده گرفته شوند. در جهان امروز که به سرعت تغییر می کند با وجود اینکه بسیاری ازکارکنان تفکرات حیاتی و ایده هایی در مورد سازمان دارند ولی ترجیح می دهند ساکت بمانند. این سکوت می تواند به دلیل ترس از پیامدهای منفی، حرفه ای و شخصی باشد. فهم تصمیم به سکوت اختیار کردن در مورد مسائل بسیار اهمیت دارد. هر چقدر جو سکوت در سازمانها مهیا باشد، یا بعبارتی دیگر نگرش سرپرستان تقویت کننده رفتارهای منجر به سکوت کارکنان باشد و فرصت های ارتباطی در سازمان برای کارکنان کم باشد و نیز نگرش مدیریت عالی در جهت تشویق رفتارهای سکوت آمیز باشد، این امر باعث خواهد شد که کارکنان در سازمان در قبال مسائل اغلب سکوت کرده و منجر به محیطی می شود که در آن کارکنان در اظهارنظر درباره مسائل مشخص احساس راحتی نمی کنند. شناسایی عوامل موثر بر سکوت سازمانی و تلاش به منظور رفع آنها می تواند شرایط ابراز عقاید، بیان ایده ها و ارائه نظرات کارکنان را تسهیل نموده، قدرت خلاقیت آنها را افزایش دهد و بالطبع، سازمانها با بهره مندی از مشارکت فعالانه وآگاهانه کارکنان، مسیر رشد، تعالی و موفقیت خود را با سرعت بیشتری طی کنند.

سکوت سازمانی، رفتار سکوت آمیز، خلاقیت، کارکنان، مشارکت