ارزیابی سمپاش های رایج مورد استفاده در مزارع گندم

از عوامل مهم ساماندهی وضعیت سمپاش­های رایج کشور، بررسی عملکرد و کارکرد آنها در شرایط مزارع است تا بتوان با استناد به اطلاعات به دست آمده برای آینده برنامه­ریزی کرد.  در این تحقیق،  سمپاش­های رایج مورد استفاده در مزارع گندم شامل سمپاش­های تراکتوری بوم­دار، سمپاش­های لانس­دار، سمپاش­های توربولاینر، سمپاش­های میکرونر پشتی، و سمپاش­های اتومایزر در مناطق کرج، آذربایجان غربی، خوزستان، و خراسان در قالب طرح آماری کاملا تصادفی و به ­صورت نمونه­گیری خوشه­ای بررسی و ارزیابی شدند (تعدادی از داده­ها نظیر سرعت پیشروی، عرض کار، محلول مصرفی در هکتار، یکنواختی پاشش، بادبردگی، و درصد لهیدگی در حین عملیات اندازه­گیری شد).  نتایج نشان داد که بیشتر سمپاش­ها (۷/۳۹ درصد) لانس­دار  هستند.  سمپاش­های بوم­دار، میکرونر، توربولاینر، و اتومایزر به ترتیب با ۶/۲۹، ۱۴، ۴/۸، و ۴/۸  درصد در رده­های بعد قرار دارند.  بین روش­های سمپاشی، از نظر میزان محلول مصرفی در هکتار در سطح ۱ درصد اختلاف معنی داری وجود دارد.  بیشترین و کمترین میزان مصرف محلول سم به ترتیب مربوط به سمپاش لانس­دار (۲/۸۵۴ لیتر در هکتار) و سمپاش میکرونر (۴/۳۵ لیتر در هکتار) بود.  سمپاش­های لانس­دار، بوم­دار و اتومایزر از نظر یکنواختی پاشش قابل ارزیابی نبودند (به دلیل خیسی کامل سطح کارت­های حساس).  در سمپاش­های میکرونر و توربولاینر به ترتیب  قطر متوسط حجمی ۳۹۸ و ۴۴۱ میکرون و قطر میانه عددی ۱۸۹ و۲/۱۲۳ میکرون بود که با توجه به این داده­ها، ضریب کیفیت پاشش برای سمپاش های میکرونر ۱/۲ و برای سمپاش­های توربولاینر ۵۷/۳ محاسبه شد.  بنابراین سمپاش میکرونر نسبت به توربولاینر دارای کیفیت پاشش بالاتری بود و این دو سمپاش نسبت به سمپاش­های لانس­دار، اتومایزر، و بوم­دار از نظر کیفیت پاشش برتری داشتند.  بیشترین درصد لهیدگی محصول مربوط به سمپاش بوم­دار پشت تراکتوری (۳/۱۰ درصد) بود.