سیمیندخت شیروانی آرانی - پژوهشکده چرخه سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۸۴۸۶-۱۱۳۶۵، تهران- ایران
علی بهرامی سامانی - پژوهشکده چرخه سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۸۴۸۶-۱۱۳۶۵، تهران- ایران
محمد قنادی مراغه - پژوهشکده چرخه سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۸۴۸۶-۱۱۳۶۵، تهران- ایران

در پژوهش حاضر به بررسی امکان تولید رادیونوکلید لوتسیوم-۱۷۷، Lu۱۷۷، در رآکتور تحقیقاتی تهران، TRR، پرداخته شده است. Lu۱۷۷ با داشتن ویژگیهای واپاشی هستهای مناسب و همچنین رفتار شیمیایی مطلوب، یک رادیونوکلید ایدهآل جهت تهیه رادیوداروهای درمانی است. برخی از رادیوداروهای حاوی Lu۱۷۷ در حال حاضر در کشور در درمان انواع سرطان استفاده میشود و بسیاری از آن­ها تحت آزمایشات بالینی هستند. رادیونوکلید Lu۱۷۷ را میتوان یا مستقیما از طریق واکنش Lu۱۷۷Lu(n,γ)۱۷۶ یا به طور غیرمستقیم طی واکنش تولید کرد. بازده پرتودهی Lu۱۷۷ در هر دو مسیر تولید به صورت تجربی در ۱۴ روز تابش در شار نوترونی حرارتی ۱-s ۲-cm ۱۰۱۳×۵، تعیین شده و با محاسبات نظری مربوطه مقایسه شد. اثر شار نوترون حرارتی بالاتر و همچنین کاهش درصد غنی­سازی Yb۱۷۶ بر تغییرات اکتیویته / اکتیویته ویژه حاصل، با استفاده از نرم­افزار متلب به صورت تئوری مورد بررسی قرار گرفت. مشخص شد در هر دو روش تولید، شار نوترون بالاتر منجر به تولید اکتیویته / اکتیویته ویژه بالاتر میشود. با اینحال، هیچ تاثیری بر سرعت افت اکتیویته ویژه طی دو هفته پس از پایان پرتودهی ندارد. بهعلاوه استفاده از  ایتربیم-۱۷۶ با غنای پایینتر در روش غیرمستقیم، منجر به کاهش اکتیویته ویژه سریع­تر طی دو هفته پس از پایان پرتودهی می ­شود.

لوتسیوم-۱۷۷, اکتیویته ویژه, همراه با حامل اضافه, بدون حامل اضافه, رآکتور تحقیقاتی تهران