تاثیر کرونا ویروس بر سطح خشونت خانگی: مطالعه موردی زنان شهر مشهد (منطقه بلوار توس)

زمینه و هدف: خشونت خانگی از مهم ترین حوزه های بزه دیدگی پنهان است که متاثر از عوامل مختلف ظهور و افزایش می یابد. هدف از پژوهش حاضر مطالعه تاثیر کرونا به عنوان یک بحران پزشکی و چندجانبه بر میزان خشونت خانگی است. روش کار: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بوده و از جامعه آماری زنان شهر مشهد، تعداد ۲۵۰ نفر از حاشیه شهر به روش نمونه گیری در دسترس در پژوهش شرکت کردند. سوالات حاوی اطلاعاتی مربوط به نحوه رفتار زوج در بروز انواع خشونت در بازه زمانی یکسال قبل و بعد از کرونا است. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. به منظور بررسی ارتباط معنایی متغیرها از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج: دستاورد پژوهش حکایت از افزایش بروز انواع خشونت خانگی در نخستین سال پس از شیوع کرونا دارد. بیش ترین سهم، مربوط به خشونت عاطفی و کلامی و کمترین آن در خشونت جنسی و جسمی خطرناک مشاهده شد. یافته ها نشان دهنده سطح بالای رابطه معناداری میان سطح درآمد و افزایش خشونت در دوران کرونا است (۰۱/۰ p<). در حالی که هیچ رابطه معناداری میان دسترسی به خدمات حمایتی و افزایش خشونت یافت نشد. همچنین از نظر پاسخ دهندگان محدودیت دسترسی به دورهمی ها و اجتماعات مهم ترین عامل در ظهور و افزایش خشونت است. نتیجه گیری: به نظر می­رسد سیاست های مربوط به اعمال محدودیت های ارتباط فیزیکی، قرنطیته خانگی و آسیب های اقتصادی ناشی از این امور را میتوان عمده عوامل رشد خشونت خانگی متاثر از کرونا ویروس دانست.

Keywords:

Domestic violence , Coronavirus , Home Quarantine , خشونت خانگی , کرونا ویروس , قرنطینه خانگی