مروری بر سامانه های تشکیل شونده درجا برای التیام زخم

سامانه ­های تشکیل­ شونده درجا، مایع یا مواد گران­رو تزریق­ پذیری هستند که پس از استفاده با تزریق به بدن، به ­دلیل اختلاط با مواد واکنش پذیر یا در پاسخ به شرایط جدید (دما، pH، وجود برخی مولکول ها یا یون ها، تابش نور مرئی یا فرابنفش)، به شکل شبه ­جامد یا ژل درمی آیند. در سال های اخیر، با توجه به ویژگی های منحصر به فرد این سامانه ها، تولید و ارزیابی کاربرد آن ها برای کمک به التیام زخم مورد توجه فزاینده قرار گرفته است. افزون بر آسانی و غیرتهاجمی­ بودن استفاده از سامانه های تشکیل­ شونده درجا، این سامانه ها می توانند به ­طور کامل آسیب های نامنظم زخم را پر و با لبه های زخم ارتباط برقرار کنند. افزون بر این، آن­ ها می توانند به­­ طور هم­زمان در نقش عامل کنترل رهایش دارو، حامل یاخته-داربست مهندسی بافت، عامل بندآورنده خونریزی، چسب بافت یا حائل بافت عمل کنند. تاکنون، سازوکارهای مختلف شبکه ای ­شدن با واکنش های شیمیایی، آنزیمی یا برهم ­کنش های فیزیکی برای تولید سامانه ها-هیدروژل های تشکیل­ شونده درجا استفاده شده است. در این مطالعه، انواع راه کار های نوین به ­کارگرفته­ شده برای تولید سامانه های تشکیل­ شونده درجا و استفاده از آن ها به­ عنوان زخم پوش مرور شده و به مزایا و معایب و چشم ­انداز پیش روی این مواد پرداخته شده است.

Keywords:

سامانه تشکیل شونده درجا , روش شبکه ای شدن , التیام زخم , هیدروژل , زخم پوش