بررسی و کاهش اثر پیچش در رفتار لرزه ای ساختمان 4 طبقه بتنی به کمک سیستم جداساز پایه

در این تحقیق یک سازه بتنی چهار طبقه که در وضعیت اولیه مرکز جرم و مرکز سختی طبقات آن بر هم منطبق اند انتخاب و سپس خروج از مرکزیت جرم در چهار حالت 5%، 10% ، 15% و 20% بعد سازه بر آن اعمال شده است. با اینکه در نظر گرفتن خروج ازمرکزیت باعث افزایش پیچش در سازه و نیاز تقویت اعضاء شده ،در طراحی برای آنکه محل مرکز سختی تغییر نکند تقویت اعضاء متقارن درنظر گرفته شده است . در تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی از 7 رکوردال سِنترو،بیگ بِر،لانگ بیچ،نُورتریج،لوما پِریتا ،سان فِرنادو، و کَپه مندوسینو که همگی روی خاک نوع C با شرایط آئین نامه 2003 IBC و در نظر گرفتن اثر گسل نزدیک استفاده شده است ورکوردها به شتاب حداکثر زمین برابر g 0,4 طیف آئین نامه همپایه شده است. جداسازهای مورد استفاده از نوع لاستیکی ورفتار آنها بصورت دو خطی در سه تیپ مدل شده است.هدف از انجام این تحقیق بررسی حداکثر تغییر شکل جداساز در میان تیپ های مختلف جداساز ها ی پایه ،محاسبه محدوده خروج ازمرکزیت جداساز پایه نسبت به ابعاد روسازه ، کاهش اثر پیچش در سازه جدا سازی شده در پایه با سخت کردن لبه نرم میباشد .

Keywords:

پیچش , جداساز پایه , رفتار غیر خطی , مرکز جرم