نقش دیپلماسی ورزشی در ارتقا تعاملات بین المللی(نظریه داده بنیاد)

هدف از پژوهش حاضر ارائه چارچوبی برای تحلیل نقش دیپلماسی ورزشی در ارتقا تعاملات بین المللی بود. روش تحقیق از نوع کیفی با رویکرد تحلیل سیستماتیک می باشد. جامعه آماری شامل مدیران حال حاضر و سابق کمیته ملی المپیک و فدراسیون های ورزشی و ادارات ورزش و جوانان، اساتید علوم سیاسی و روابط بین الملل و اساتید مدیریت ورزشی و جامعه اطلاعاتی بود. از روش نمونه گیری غیراحتمالی هدفمند نظری و تکنیک گلوله برفی برای انتخاب اعضای شرکت کننده در تحقیق استفاده شد (۱۶ نفر). ابزارهای پژوهش شامل مطالعه کتابخانه ای نظام مند و مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. روایی ابزار با استفاده از روش های روایی-سنجی کیفی مطلوب ارزیابی شد (روایی محتوایی، ضریب کاپا). از روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی برای تحلیل یافته ها استفاده گردید. چارچوب تحلیلی ارائه شده شامل شش منظر اصلی شرایط علی، پدیده محوری، شرایط زمینه ای، عوامل مداخله-گر، راهبردها و پیامدها بود. درنهایت پیوند بین این مقوله ها در قالب مدل پارادایمی پژوهش تعیین گردید و نظریه نهایی شکل گرفت. از این رو، با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت که، دیپلماسی ورزشی در جهان امروز، از جمله ابزارهای مهمی است که دولت ها برای رسیدن به اهداف خود از آن بهره برداری می کنند. در خصوص وضعیت دیپلماسی ورزشی کشور، اگرچه تا حدودی شاهد روند رو به رشدی هستیم ولی همچنان با فقدان فرایندی نظام مند و سازمان یافته مواجه هستیم. بنابراین، سازمان های متولی ورزش کشور نیازمند اتخاذ تدابیر لازم هستند تا از طریق توسعه دیپلماسی ورزشی، بهبود روابط صلح آمیز با کشورهای دیگر در سطح منطقه، قاره و جهان حاصل شده و این امر باعث ارتقا تعاملات بین المللی شود.

Keywords:

دیپلماسی ورزشی , ورزش , ارتقا , تعاملات بین المللی