مهدی رشیدی میبدی - دانشجوی دکتری مهندسی سازه، گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
آرش بهار - استادیار، گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

مطالعه چند وجهی حاضر، بر ارائه مدلی برای میراگرهای حاوی سیال مغناطیسی متمرکز شده است. از این رو نخست نگاهی اجمالی به مدل های موجود اینگونه میراگرها شده و سپس برای دستیابی به مدلی وارون پذیر، کارآمد و در عین حال ساده برای آنها، مدل کوآک انتخاب و تغییراتی در آن اعمال شده است. نهایتا برای شناسایی پارامترهای تشکیل دهنده مدل، الگوریتم شناسائی جدیدی، بر اساس روش های فراابتکاری، ارائه گردیده است که از تحریکات متناوب در روند شناسایی خود بهره می گیرد. برای ارزیابی آنچه پیشنهاد شده از یک میراگر حاوی سیال مغناطیسی بزرگ- مقیاس ای که به صورت یک مدل جعبه سیاه در ساختمان معیار کف- جدای معرفی شده توسط کمیته کنترل سازه آمریکا معرفی شده، به عنوان آزمایشگاهی مجازی استفاده شده است. مسئله در محیط سیمولینک نرم افزار متلب اجرا شده است. رفتار مدل پیشنهادی تحت هفت زلزله نزدیک گسل بررسی و با مدل اصلی مقایسه شد. نتایج نشان می دهد که مدل پیشنهادی نسبت به مدل اصلی کوآک دارای دقت بیشتری است و به خوبی می تواند رفتار نیرو- تغییرمکان و نیرو- سرعت میراگر را پیش بینی کند. همچنین با توجه به اینکه مدل پیشنهادی دارای قابلیت وارون پذیری است، امکان استفاده در مسائل عملی و اجرایی کنترل سازه را داشته و از این نظر نیز نسبت به مدل کوآک برتری دارد.

میراگرهای حاوی سیال مغناطیسی, شناسایی, بهینه سازی فراابتکاری, ساختمان کف - جدای معیار, مدل وارون