اثربخشی طرحواره درمانی بر تاب آوری ، خودکارآمدی و عزت نفس زنان خانه دار شهر کرج

هدف : هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تاب آوری، خودکارآمدی و عزت نفس زنان خانهدار شهر کرج بود. روش: پژوهش حاضر، از جمله طرحهای نیمه آزمایشی، به صورت پیش آزمون ، پس آزمون بود که جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه زنان خانه دار مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر کرج بودند که تعداد آنها برابر با ۴۰۰ نفر بود و تعیین حجم نمونه به صورت غیرتصادفی (در دسترس) انتخاب و از بین آنها ۳۰ زن خانه دار گزینش شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم گردیدند ، ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق سه پرسشنامه استاندارد تاب آوری (۲۰۰۳) (CD-RISC)، خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران( (۱۹۸۲، ،پرسشنامه عزت نفس آیزنک (۱۹۷۶) و پروتکل طرحواره درمانی یانگ، کلاسکو و ویشار (۲۰۰۳) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، به دو روش توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزار SPSS۲۱ انجام شد. در این پژوهش، از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و و از آمار استنباطی به منظور بررسی فرضیه ها استفاده گردید. قبل از آزمودن فرضیه ها، مفروض نرمال بودن توزیع داده ها از طریق آزمون شاپیروویلک انجام گرفت. سپس مفروضه تجانس واریانسها از طریق آزمون لوین در تمام متغیرهای دو گروه بررسی گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا برای فرضیه اصلی) و تک متغیره (آنکوا برای فرضیه های فرعی) استفاده شد. یافته ها : نتایج حاکی از تاثیر طرحواره درمانی بر تاب آوری F=۱۹,۶۳) و (P<۰,۰۵ و خودکارآمدی F=۱۱.۷۳۷) و (P<۰,۰۵ و عزت نفس F=۲۳,۸۴۳) و (P<۰,۰۵ میباشد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که طرحواره درمانی بر تاب آوری، خودکارآمدی و خود ارزشمندی زنان خانه دار شهر کرج اثربخش است. که با توجه به شدت اثر، طرحواره درمانی بر خودکارآمدی زنان خانه دار تاثیر بیشتری دارد.

Keywords:

طرحواره درمانی , تاب آوری , خودکارآمدی و عزت نفس