یوسف مقدس تبریزی - گروه بهداشت و طب ورزشی ؛دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی ؛ دانشگاه تهران
فرزانه خوبستانی - گروه بهداشت و طب ورزشی ؛دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی ؛ دانشگاه تهران
شهرزاد زندی - گروه بهداشت و طب ورزشی ؛دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی ؛ دانشگاه تهران
محمدرضا محمودخانی - گروه بهداشت و طب ورزشی ؛دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی ؛ دانشگاه تهران

زمینه و هدف:عمده فعالیت بازیکنان والیبال با اندام فوقانی صورت می گیرد, از این رو احتمال وقوع آسیب در این اندام زیاداست. هدف از تحقیق حاضر, بررسی آسیب های ورزشی و مقایسه آن در اندام فوقانی بازیکنان والیبال نشسته با بازیکنان نخبهوالیبال ایستاده بود.روش تحقیق: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر روش گردآوری داده ها توصیفی و از منظر نوع داده ها کمی بود. ۳۰مرد نخبه والیبال ایستاده و ۳۰ مرد نخبه والیبال نشسته به طور در دسترس که با پر کردن فرم ثبت آسیب در این مطالعه شرکتکردند. در این فرم مکانیسم آسیب، سمت آسیب دیده، منطقه آسیب، موضع آسیب، شدت آسیب، حرکت منجر به آسیب، مدتزمان از دست رفته به علت آسیب، سابقه آسیب دیدگی قبلی، و تمامی عوامل محیطی که منجر به آسیب شدهاند مورد بررسی قرارگرفتهاند.یافته ها:بیشترین نرخ شیوع آسیب بر اساس نواحی آناتومیکی درگیر, در آسیب های اندام فوقانی والیبالیست ها ایستاده مربوط به شانه و ترقوه ۵۰ % و انگشتان ۴۰ % بوده است. و در بازیکنان والیبال نشسته در تمرینات در انگشتان ۴۶/۷% و شانه و ترقوه ۲۰ % رخ داده است.نتیجه گیری: بطور کلی تمامی بازیکنان شرکت کننده در پژوهش چه والیبال ایستاده چه والیبال نشسته در طول مسابقات و تمرینات دچارمصدومیت شده اند. نرخ بروز آسیب در ۱۰۰۰ ساعت برای والیبالیست ها برابر ۱۶.۰۲ آسیب در ۱۰۰۰ ساعت و برای بازیکنان والیبالنشسته ۱۹.۲۳ آسیب در ۱۰۰۰ ساعت بود.نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد در ورزش والیبال بغیر از موضع آسیب که در والیبال نشسته بیشتر در نواحی انگشتان ودر والیبال ایستاده در ناحیه....در بقیه موارد از لحاظ شدت و نوع آسیب و مکان بازیکن و... بین دو گروه تفاوت معناداری نبود. باتوجه به نرخ بالای آسیب در والیبال نشسته و یافته های تحقیق می توان با آموزش بازیکنان و مربیان و طراحی تمرینات مناسباقدامات موثری در پیشگیری از آسیب انجام داد.

همه گیرشناسی، آسیب, والیبال, والیبال نشسته، شدت آسیب