عاطفه سیفی - کارشناس ارشد، گروه مدیریت دولتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه ایلام، ایلام، ایران.
اردشیر شیری - دانشیار، گروه مدیریت، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه ایلام، ایلام، ایران.
سید مهدی ویسه - دانشیار، گروه مدیریت، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه ایلام، ایلام، ایران.

هدف: هدف پژوهش حاضر، طراحی الگوی لفاظیگری مدیران در سازمانهای دولتی بوده است.روش: روش تحقیق کیفی و مبتنی بر نظریه پردازی داده بنیاد است. برای گردآوری اطلاعات، از مصاحبه های نیمه ساختاریافته استفاده شده و تجزیه وتحلیل اطلاعات، به روش استراوس و کوربین و مدل پارادایمی انجام گرفته است. نمونه گیری به روش نظری و با بهره مندی از تکنیک هدفمند صورت پذیرفته است که بر مبنای آن، ۱۷ مصاحبه با مدیران سازمان های دولتی شهر خرم آباد به عمل آمد.یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش، ۵۶ مقوله محوری و ۲۴ کد انتخابی، در قالب ۶ مولفه اصلی شناسایی شد که عبارت اند از: ۱. پدیده محوری، شامل مولفه های ظاهرگرایی گفتاری، زبان تصنعی، حقه های سیاسی زبان، ترفندهای زبانی؛ ۲. عوامل علی، شامل مولفه های اوضاع حقیقی نامطلوب، هراس ادراکی، سودجویی فطری، ویژگی های شخصیتی؛ ۳. عوامل بسترساز، شامل مولفه های فرهنگ سازمانی، سیاست زدگی، اقتضائات محیطی، عدم مطالبه گری ذی نفعان؛ ۴. عوامل مداخله گر، شامل مولفه های هوش اخلاقی ضعیف، پلیدی نهادی، بی مهارتی مدیریتی، سیاست اخلاقی بیمارگونه؛ ۵. راهبردها، شامل مولفه های سوداگری اداری، ماکیاولی گری، جهت دهی منفعت طلبانه افکار عمومی، مدیریت ویترینی؛ ۶. پیامدها، شامل مولفه های فردی، سازمانی و اجتماعی.نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که مدیران برای موجه جلوه دادن خود و سرپوش گذاشتن بر بی مبالاتی ها و همچنین عوام فریبی، از ترفندهای زبانی بهره می گیرند. می توان گفت نظام های دولتی برای مقابله با لفاظی گری، باید شایسته سالاری و پرهیز از انتصاب مدیران بی مهارت و کم تجربه را سرلوحه کار خویش قرار دهند.

لفاظی گری, لفاظی گری مدیریتی, سازمان های دولتی, نظریه داده بنیاد