بررسی بازنمایی زبانی رویداد حرکت از منظر زبانشناسی شناختی: بررسی موردی افعال حرکتی در زبان مازندرانی

این پژوهش به ماهیت معنی شناختی افعال حرکتی زبان مازندرانی با تاکید بر الگوی غالب برای توزیع اطلاعات مربوط به شیوه مسیر و حرکت، چگونگی بازنمایی اطلاعات چندگانه مسیر و اطلاعات چندگانه شیوه می‍ پردازد. از آنجاکه تقریبا همه پژوهش ها در مورد معنی شناسی افعال حرکتی زبان ها و گویش های ایرانی با تکیه بر رویکرد شناختی و الگوهای واژگانی شدگی تالمی (۱۹۸۵ و ۲۰۰۰ب)، درباره زبان فارسی انجام گرفته اند، پژوهش حاضر می تواند گامی در راستای پر کردن این خلا در زمینه دیگر زبان ها و گویش های ایرانی و نقطه شروعی در این رابطه باشد. رویکرد این پژوهش به فعل های حرکتی زبان مازندرانی به ویژه افعال غیرساده همسو با دیدگاه ازکیا و همکاران (۱۳۹۴) در باب فعل غیرساده حرکتی در زبان فارسی در چارچوب الگوهای واژگانی-شدگی شکل گرفته است. در پژوهش حاضر، افعال ساده و غیرساده واژگانی شده در یک گروه و در برابر افعال غیرساده تابع دار قرار می گیرند. ۱۴۰ فعل حرکتی پیکره این پژوهش شامل ۳۹ فعل ساده، ۵۷ فعل غیرساده واژگانی شده و ۴۴ فعل غیرساده تابع دار هستند. پرسش اصلی این پژوهش آن است که الگوی غالب برای توزیع اطلاعات مربوط به شیوه، مسیر و حرکت در زبان مازندرانی چیست؟ در نتیجه این پژوهش می توان به این نکته اشاره کرد که در زبان مازندرانی نمی توان الگوی غالبی برای توزیع اطلاعات مربوط به شیوه، مسیر و حرکت تعیین کرد. افعال حرکتی تقریبا به یک میزان این اطلاعات را واژگانی می کنند. بر اساس این پژوهش، از ۱۴۰ فعل حرکتی مازندران تعداد ۹۶ فعل (۵۷/۶۸ درصد کل افعال) واژگانی شده اند و ۴۴ فعل (۴۳/۳۱ درصد کل افعال) تابع دار هستند.

Keywords:

معنی شناسی شناختی , رویدادهای حرکتی , زبان مازندرانی , الگوهای واژگانی شدگی