اسدالله حجازی - استادیار گروه ژئومورفولوژی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
مهدی مزبانی - دانشجوی دکتری ژئومورفولوژی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

برآورد مقادیر معتبر ارتفاع و دبی حداکثر رواناب در مناطق خشک و نیمه خشک که فاقد داده­ها و یا داده­های کم است، اهمیت بسیاری در مدیریت سیل دارد. یکی از روش­­های برآورد مقدار ارتفاع رواناب، روش شماره­ی  منحنی (CN) مربوط به سازمان حفاظت خاک آمریکا (SCS) است. در این پژوهش حوضه­ی آبریز سراب دره­شهر از نظر پتانسیل تولید رواناب و دبی حداکثر و عوامل موثر بر آن مورد بررسی قرار گرفته است. برای برآورد ارتفاع رواناب و دبی حداکثر هر کدام از زیرحوضه­ها، از روش شماره­ی منحنی استفاده شده است. ابتدا لایه­ها و اطلاعات مورد نیاز شامل لایه­ی کاربری اراضی، گروه­های هیدرولوژیک خاک و حداکثر بارش ۲۴ ساعته برای حوضه تهیه گردید؛ سپس مقادیرCN ، نفوذ (S)، ارتفاع رواناب (Q) و دبی حداکثر (Q max) برای کل حوضه و هرکدام از زیرحوضه­ها محاسبه گردید. در نهایت جهت شناخت پارامترهای موثر بر دبی حداکثر هر کدام از زیرحوضه­ها، از روش تحلیل عاملی براساس ۱۹ پارامتر محاسبه به عمل آمد. نتایج نشان داد، از بین پارامترهای مورد استفاده در زیر­حوضه­ها، دو پارامتر فیزیوگرافی (مساحت و تراکم زهکشی) تاثیر بیشتری در پتانسیل سیل­خیزی حوضه­ی آبریز سراب دارند.

دبی حداکثر, روش شماره ی منحنی, حوضه ی آبریز سراب دره شهر, تحلیل عاملی