اردشیر یوسف زاده - دانشجوی دکترای اقلیم شناسی- مخاطرات اقلیمی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
بتول زینالی - دانشیار دانشگاه محقق اردبیلی
خلیل ولیزاده کامران - دانشیار گروه سنجش از دور و GIS دانشگاه تبریز، دانشکده ی جغرافیا و برنامه ریزی، تبریز، ایران
صیاد اصغری سراسکانرود - دانشیار گروه آموزشی جغرافیای طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده ی ادبیات و علوم انسانی، اردبیل، ایران

چکیدهبه دلیل ناپیوستگی در برداشت نمونه­ ها و نداشتن دسترسی به اطلاعات کافی در ارتباط با شناخت ویژگی­ های مناطق و نیز، صرف هزینه و زمان زیاد جهت برآورد آب قابل دسترس خاک و تغییرات مکانی آن، استفاده از تصاویر ماهواره­ای به صرفه است. "مدل ذوزنقه ­ای حرارتی- مرئی" بر اساس تفسیر توزیع پیکسل در فضای LST-VI، است که فضای LST-VI برای تخمین رطوبت سطحی خاک یا تبخیر-تعرق واقعی استفاده می­شود. هدف از این مطالعه برآورد رطوبت خاک با استفاده از تصاویر ماهواره­ای لندست ۸ در سال­ های ک ۲۰۱۵، ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ و با استفاده از توزیع پیکسل در فضای LST-VI(TOTRAM) و STR-VI (OPTRAM) می­باشد. بر اساس رابطه­ ی رگرسیونی برازش ­شده برای دو مدل، بیشترین ضریب تعیین به دست آمده برای مدل TOTRAM در سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۷ برابر با ۹۹/۰ می­باشد و برای مدل OPTRAM در سال ۲۰۱۷ برابر با ۹۷/۰ می­باشد که نشان­دهنده­ی برازش و پراکنش دقیق داده­ها در فضای LST-VI و STR-VI توسط مدل­های مورد نظر می­باشد. در حالت کلی می­توان نتیجه گرفت که مدل OPTRAM بهتر و دقیق­تر از مدل TOTRAM توانسته است رطوبت خاک را پیش­بینی کند. چون ضرایب رگرسیونی به دست آمده برای OPTRAM مثبت و برای TOTRAM منفی است؛ یعنی STR-VI در محدوده­ی طول موج مرئی نسبت به LST-VI در محدوه­ی طول موج حرارتی، دقیق­ترین برآورد از رطوبت خاک را در نواحی فاقد داده­های کنترل زمینی می­تواند داشته باشد.

کلمات کلیدی: حوضه ی آبریز سیمینه, سنجش از دور ماهواره ای, OTRAM, OPTRAM, رطوبت خاک, لندست۸