مجتبی یمانی - دانشگاه تهران
ابوالقاسم گورابی - استادیار ژئومورفولوژی، دانشگاه تهران
شیرین محمدخان - استادیارگروه جغرافیای طبیعی، دانشگاه تهران.
حمید گنجائیان - کارشناس ارشد هیدروژئومورفولوژی، دانشگاه تهران

چکیده رشد جمعیت و به تبع آن رشد مراکز مسکونی، صنعتی و غیره سبب گسترش نامتوازن مناطق مسکونی و پیشروی به سمت مناطق نامساعد شده است. شهرستان قروه از جمله شهرستان­هایی است که به دلیل رشد چشمگیر جمعیت در سال­های اخیر گسترش زیادی داشته است، که بسیاری از آن­ها بدون توجه به مسائل هیدروژئومورفولوژیکی صورت گرفته است. بنابراین هدف اصلی این پزوهش شناسایی مناطق مستعد حوضه­ی رودخانه­ی شور جهت اهداف توسعه­ی شهری می­باشد. این تحقیق مبتنی بر روش­های میدانی کتابخانه­ای و نرم­افزاری می­باشد. در این تحقیق به منظور ارزیابی و پهنه­بندی مناطق مساعد برای توسعه­ی شهری شهرستان قروه از ۸ عامل، لیتولوژی، گسل، شیب، جهت­شیب، ارتفاع، فاصله از رودخانه، پوشش­گیاهی و کاربری اراضی استفاده شده است. روش کار به­گونه­ای است که پس از تهیه­ی لایه­های اطلاعاتی، ضرایب و تعیین ارزش آن­ها با استفاده از مدل ANP برآورد شده است. سپس در محیط GIS نقشه­های همپوشانی تهیه و یکسان­سازی عوامل و تهیه­ی نقشه­ی فازی با استفاده از گامای فازی انجام شده است. در پایان منطقه­ی مورد مطالعه از نظر مساعد بودن به منظور اهداف توسعه­ی شهری به پنج منطقه تقسیم شده است. نتایج حاصل بیانگر آن است که مناطق مرکزی و حاشیه­ی نزدیک رودخانه­ی اصلی و محدوده­ی ­اطراف شهر قروه، به دلیل دسترسی به رودخانه­ی اصلی، تغییرپذیر بودن نوع کاربری اراضی موجود در منطقه، ارتفاع پایین و نداشتن شیب زیاد، دارای بالاترین امتیاز جهت اهداف توسعه­ی شهری هستند.

هیدروژئومورفولوژی, توسعه ی شهری, مدل فازی, مدل ANP, شهرستان قروه