تاثیر کاربرد کودهای شیمیایی، سبز و ورمی کمپوست بر عملکرد دانه، کمیت و کیفیت روغن کلزا

این آزمایش بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار در شهرستان میاندوآب در سال های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ اجرا گردید. تیمارها شامل شاهد (عدم کاربرد کود)، کاربرد کود شیمیایی، کشت خالص جو (Hordeum vulgare L.)، کشت خالص نخود فرنگی (Pisum sativum L.)، ۷۵ درصد نخود فرنگی+ ۲۵ درصد جو، ۵۰ درصد نخود فرنگی+ ۵۰ درصد جو و ۲۵ درصد نخود فرنگی+ ۷۵ درصد جو و ورمی کمپوست بودند. بیشترین تعداد دانه در خورجین، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و بیولوژیک با کاربرد کود شیمیایی بدون تفاوت معنی دار با تیمار کود سبز ۵۰ درصد نخود فرنگی+ ۵۰ درصد جو بدست آمد. علاوه بر این، بیشترین میزان درصد و عملکرد روغن در تیمار کود سبز ۵۰ درصد نخود فرنگی+ ۵۰ درصد جو بدست آمد و بعد از آن در تیمار کود سبز ۷۵ درصد نخود فرنگی+ ۲۵ درصد جو مشاهده شد. آنالیز شیمیایی روغن دانه مشخص کرد در همه تیمارها اولئیک اسید، لینولئیک اسید و پالمیتیک اسید غالب ترین ترکیبات روغن دانه بودند. به طوری که، بیشترین درصد اسید اولئیک (۴۳/۹۲) با کاربرد کود سبز ۵۰ درصد نخود فرنگی+۵۰ درصد جو حاصل شد. همچنین بیشترین درصد لینولئیک اسید (۰۷/۶) با کاربرد کود آلی ورمی کمپوست مشاهده شد. در حالی که بیشترین درصد پالمیتیک اسید (۳۸/۳) به تیمار کود سبز ۲۵ درصد نخود فرنگی+ ۷۵ درصد جو تعلق داشت. به طور کلی بیشترین و کمترین اسیدهای چرب غیراشباع به ترتیب در تیمارهای کود سبز ۵۰ درصد نخود فرنگی+۵۰ درصد جو و ۲۵ درصد نخود فرنگی+ ۷۵ درصد جو حاصل شد.

Keywords:

روغن دانه , کشاورزی پایدار , کلزا , کود آلی , کود سبز