عبدالله جوانمرد - گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه
محمد حقانی نیا - دانشجوی دکتری اگروتکنولوژی- اکولوژی گیاهان زراعی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه
فریبرز شکاری - گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه
شیرین خوشخوان - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه
علی استادی - دانشجوی دکتری اگروتکنولوژی-اکولوژی گیاهان زراعی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه

این آزمایش بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار در شهرستان میاندوآب در سال های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ اجرا گردید. تیمارها شامل شاهد (عدم کاربرد کود)، کاربرد کود شیمیایی، کشت خالص جو (Hordeum vulgare L.)، کشت خالص نخود فرنگی (Pisum sativum L.)، ۷۵ درصد نخود فرنگی+ ۲۵ درصد جو، ۵۰ درصد نخود فرنگی+ ۵۰ درصد جو و ۲۵ درصد نخود فرنگی+ ۷۵ درصد جو و ورمی کمپوست بودند. بیشترین تعداد دانه در خورجین، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و بیولوژیک با کاربرد کود شیمیایی بدون تفاوت معنی دار با تیمار کود سبز ۵۰ درصد نخود فرنگی+ ۵۰ درصد جو بدست آمد. علاوه بر این، بیشترین میزان درصد و عملکرد روغن در تیمار کود سبز ۵۰ درصد نخود فرنگی+ ۵۰ درصد جو بدست آمد و بعد از آن در تیمار کود سبز ۷۵ درصد نخود فرنگی+ ۲۵ درصد جو مشاهده شد. آنالیز شیمیایی روغن دانه مشخص کرد در همه تیمارها اولئیک اسید، لینولئیک اسید و پالمیتیک اسید غالب ترین ترکیبات روغن دانه بودند. به طوری که، بیشترین درصد اسید اولئیک (۴۳/۹۲) با کاربرد کود سبز ۵۰ درصد نخود فرنگی+۵۰ درصد جو حاصل شد. همچنین بیشترین درصد لینولئیک اسید (۰۷/۶) با کاربرد کود آلی ورمی کمپوست مشاهده شد. در حالی که بیشترین درصد پالمیتیک اسید (۳۸/۳) به تیمار کود سبز ۲۵ درصد نخود فرنگی+ ۷۵ درصد جو تعلق داشت. به طور کلی بیشترین و کمترین اسیدهای چرب غیراشباع به ترتیب در تیمارهای کود سبز ۵۰ درصد نخود فرنگی+۵۰ درصد جو و ۲۵ درصد نخود فرنگی+ ۷۵ درصد جو حاصل شد.

روغن دانه, کشاورزی پایدار, کلزا, کود آلی, کود سبز